W znanych mi gminach, próbujących coś robić w dziedzinie praktycznej ekologizacji, jednym z najpoważniej traktowanych zadań było włączenie w ten proces wszystkich szkół na ich terenie. Zakres zadań, jakie podejmowały szkoły, obejmował problemy czysto edukacyjne (pogadanki, konkursy tematyczne) i praktyczne (udział w różnych akcjach: sprzątanie terenu, sadzenie drzew i krzewów, dokarmianie ptaków i zwierząt łownych w zimie itp.). Wachlarz zagadnień praktycznych jest tu niesłychanie szeroki i zależy tak od możliwości danego terenu, jak i od inwencji nauczycieli. Niemniej, zakres proekologicznych zadań szkoły nie może i nie jest w stanie zastąpić działalności bardziej serio - dorosłej części społeczności gminy. Wszystko to, co w szkole robi się i mówi o ekologii, ma przede wszystkim sens edukacyjny i wychowawczy. To dzieci za kilka, czy kilkanaście lat będą wdrażały w życie zasady postulowanej dziś ekologizacji. Od dzisiejszego udanego procesu edukacyjnego, zależeć będą praktyczne efekty w niedalekiej przyszłości²³.