Cena energii nuklearnej

W latach 50., generał Eisenhower przepowiadał, że energia nuklearna dostarczy ludzkości bezpłatnej energii w ilościach nieograniczonych. Trzeba rozwiać złudzenia - koszty eksploatacji są wyższe niż sobie wyobrażano.

Energia nuklearna wciąż jednak ma opinię mało kosztownej. Jeśli się wydaje konkurencyjna, to tylko dlatego, że nie bierze się pod uwagę jej rzeczywistych kosztów.

Rentowność elektrowni jest kalkulowana wg teoretycznej wysokości produkcji, która zakłada dłuższy niż faktyczny czas funkcjonowania. Poza tym EDF ucieka się do omijania prawa finansowego, zmieniając długość życia instalacji na potrzeby kalkulacji związanych z amortyzacją i obciążeniami.

• Ogromne inwestycje związane z uruchomieniem reaktora
• Przyszły koszt deinstalacji, zawsze zaniżany: przewidziana kwota będzie znacznie niewystarczająca.
• Całościowy koszt długoterminowego zarządzania odpadami pozostaje nieznany.
• Koszty próbnych alarmów, dystrybucja jodu w pastylkach, ochrona elektrowni, itd. stanowią część specyfiki tego przemysłu.
• Ubezpieczenia (energetyka nuklearna korzysta tu ze specjalnych przywilejów).
• Ewentualny koszt poważnego wypadku.

Wszystkie te koszty są obciążeniem dla podatników przeszłych, teraźniejszych i przyszłych, co pomaga w oszukiwaniu przy konkurowaniu z innymi źródłami energii.

Energia nuklearna może się rozwijać tylko tam, gdzie jest mocno wspierana przez rząd. Prywatni inwestorzy uważają ją za nierentowną. Coraz więcej badań dowodzi, że energia nuklearna będzie drożeć, podczas gdy źródła energii bardziej rentownej są do dyspozycji.

Bilans finansowy energii nuklearnej jest trudny do ustalenia, jej aktywność zawsze była związana z tajemnicą wojskową. Wysokość inwestycji związanych z budową 58 reaktorów od 1968 r. jest oceniania na 153 miliardy euro. Za lata 1945 - 1968, można ją oceniać na podobną sumę.
Jeśli chodzi o elektrownię mnożącą, sam reaktor Superphenix kosztował 7,7 miliarda euro (bez kosztów deinstalacji).
W kwestii badań, Komisariat do spraw energii atomowej otrzymał 47 miliardów euro subwencji publicznych w okresie 1946 - 1992. Program nuklearny jest ich głównym beneficjentem, ponieważ pochłania ponad 90% środków przeznaczonych na badania naukowe, podczas gdy energia odnawialna otrzymuje tylko 1 do 2%.