Gdzie idą publiczne pieniądze?

Dobrze rozdzielone, zdecentralizowane, dające miejsca pracy i mające niewielki wpływ na nasze środowisko energie odnawialne są jedynymi, które pozwoliłyby trwale zrównoważyć nasze energetyczne potrzeby z zasobami naszej planety.

Były długo uznawane za marginalne z powodu małej koncentracji i uzależnienia od warunków klimatycznych. Dziś nie są w stanie zaspokoić całego naszego zapotrzebowania na energię. Jednak używane w sposób uzupełniający mają ważny potencjał. Głównymi dostawcami są biomasa i energia wody. Energie: wiatrowa i słoneczna powinny przyjść następne, niektóre przewidywania pokazują, że obie pomogłyby pokryć około 40% konsumpcji elektrycznej (ocenianej na 40 000 TWh) w 2050 r.

Jednak żaden typ energii nie będzie mógł pokryć wszystkich naszych potrzeb, jeśli będą one rosły według obecnej tendencji. I w niedalekiej przyszłości odnawialne źródła energii będą jedynymi jakie pozostaną do dyspozycji. W konsekwencji trzeba zmobilizować pilnie środki finansowe i ludzkie odpowiednie do stawki, jaka wchodzi w grę. Na co czekamy, aby pójść w kierunku równowagi, tak ważnej dla naszego życia?

A jeśli, zamiast wydawać niewyobrażalne sumy na konstrukcję reaktora EPR, EDF zainwestowałoby w program wiatrowy? Rezultaty badania „Wiatrak czy pluton?” (Stowarzyszenie DETENTE, grudzień 2003) są wymowne: wybór energii wiatru pozwoliłby produkować do 2 razy więcej elektryczności i stworzyłby około 5 razy więcej miejsc pracy!

We Francji produkuje się za dużo energii. Ta sytuacja powinna sprzyjać przygotowaniu rozwiązań alternatywnych. Ale tak nie jest, energia nuklearna wciąż monopolizuje wszystkie środki.
Porównajcie środki przeznaczane każdego roku we Francji na badania i rozwój w dwóch domenach:

Pilnie trzeba przesunąć kredyty badawcze na rzecz alternatywnych źródeł energii. Dlaczego nie przemianować symbolicznie CEA, Komisariatu do spraw Energii Atomowej, w Komisariat do spraw Energii Alternatywnych?

Doświadczenie pokazuje, że żaden kraj, który zdecydował o rozwoju energii nuklearnej, nie rozwija równocześnie ani polityki oszczędności i efektywności energetycznej, ani energii odnawialnych. Przeciwnie, rozwój energii odnawialnej w Danii, i przede wszystkim w Niemczech zaistniał tylko w wyniku polityki zerwania i odejścia od energii nuklearnej.