Wodór i kongregacja

Instalacja kogeneracyjna produkuje równocześnie ciepło i elektryczność. Wydajność (która może osiągnąć od 70 do 90%) jest o wiele większa, niż przy oddzielnej produkcji dwóch form energii.
Zasada? Zebrać znaczną ilość ciepła traconego przy produkcji energii elektrycznej i rozprowadzić je w pobliżu za pomocą sieci cieplnej. Większość źródeł energii (drzewo, gaz, biogaz, wodór) mogą być w ten sposób wykorzystane.

Wodór jest często nierozważnie chwalony jako rozwiązanie energetyczne jutra. Oczywiście jego spalanie produkuje tylko wodę. Używany w ogniwie paliwowym, pozwala wyprodukować elektryczność i ciepło prawie bez zanieczyszczeń, z wydajnością o wiele wyższą niż w silnikach cieplnych.

Jednak wodór nie występuje w naturze w czystej postaci. Trzeba go produkować, a to zużywa energię. Większość istniejących instalacji funkcjonuje na gaz ziemny; tak jest w przypadku ogniwa paliwowego zainstalowanego w Chelles (Seine-et-Marne), które zaopatruje 200 domów w elektryczność i ciepło. Wodór produkuje się przez elektrolizę wody. Proces ten zużywa elektryczność i może być uznany za sposób magazynowania prądu elektrycznego.

Aktualnie bilans cyklu wskazuje, że wodór, pomimo swoich zalet, nie jest panaceum. Ale ta technologia może jeszcze się rozwinąć i zasługiwałaby na poświęcenie jej większej ilości badań.

Nie tylko wydajność produkcji energii elektrycznej jest niewielka (2/3 energii jest tracone jako ciepło), ale sam przemysł jądrowy “samozużywa” gigantyczną ilość energii. Produkująca paliwo jądrowe fabryka wzbogacania uranu Eurodif pożera około 5% francuskiej produkcji elektryczności - dla jej funkcjonowania potrzebne są 4 reaktory elektrowni w Tricastin .