EKOLOGICZNA OLIMPIADA

Według jednego z członków australijskiej delegacji, którzy brali udział w spotkaniu mającym zadecydować o tym, komu przypadnie zaszczyt organizacji igrzysk olimpijskich w 2000 roku, Sydney pokonało Pekin między innymi ze względu na przedstawienie planu budowy "przyjaznej dla środowiska" wioski olimpijskiej. W lipcu 1992 roku Greenpeace Australia wygrał konkurs na projekt wioski olimpijskiej. W tym samym roku władze Australijskiego Komitetu Olimpijskiego poprosiły Greenpeace o przygotowanie zbioru zasad jakimi należy kierować się podczas trwania igrzysk. Znalazły się w nim m.in. zalecenia stosowania energii odnawialnych, używania ekologicznych i energooszczędnych surowców do budowy wioski olimpijskiej, maksymalnego wyeliminowania z niej ruchu samochodowego, budowy tzw. pasywnych kolektorów słonecznych do podgrzewania wody, promowania materiałów nadających się do powtórnego wykorzystania, takich jak papier, szkło i metal, minimalizacji użycia związków odpowiedzialnych za niszczenie warstwy ozonowej w lodówkach i klimatyzatorach, a nawet zbierania i korzystania z wody deszczowej. Firmy które będą ubiegały się o koncesję na obsługę Olimpiady będą musiały odpowiedzieć w jaki sposób mają zamiar trzymać się tych zasad. Będą także zmuszone do przedstawienia projektu zminimalizowania wpływu swoich poczynań na środowisko i to na wszystkich etapach produkcji. Dla firm budowlanych oznacza to, iż muszą korzystać z materiałów, które wyprodukowano bez szkody dla środowiska, nie powodują takich szkód podczas eksploatacji i w możliwie największym stopniu nadają się do powtórnego przerobienia. Greenpeace i organizacja ekologiczna Arka przygotowały komputerową bazę danych o najbardziej przyjaznych technologiach i materiałach, które mogą zostać wykorzystane przy budowie wioski olimpijskiej. Korzystanie z takich właśnie technologii i materiałów będzie obligatoryjne dla każdego następnego gospodarza igrzysk. Do tej pory nigdy nie kierowano się w takim stopniu zasadami ekorozwoju przy jakimkolwiek projekcie. To uczyni z australijskiej wioski olimpijskiej najbardziej ekologiczne osiedle na świecie.

17 grudnia 1992

Podczas swojej pierwszej akcji protestacyjnej przeciw niszczeniu lasów tropikalnych, powodowanemu przez przemysł drzewny w brazylijskiej Amazonii, Greenpeace rozpoczął okupację jednego z największych tartaków mahoniu w rejonie. Akcja, która rozpoczęła kampanię Greenpeace przeciw rabunkowemu wyrębowi lasów w Amazonii, jest wymierzona w wyniszczające pozyskiwanie mahoniu, zmonopolizowane przez dwanaście dużych tartaków w stanie Parana (południowo-wschodnia Amazonia). Firmy pozyskujące mahoń działają w Amazonii bezkarnie, czerpiąc duże korzyści kosztem ekosystemów leśnych i wszystkich tych, których byt zależy od dziewiczych lasów. W całej południowej Amazonii drwale mahoniu są pierwszymi, którzy w pierwotnych lasach budują drogi, umożliwiając dostęp hodowcom bydła, poszukiwaczom złota i bezdomnym chłopom, karczującym las.

Pierwsza akcja Greenpeace w lasach Amazonii zaczęła się o świcie, kiedy ubrani w białe kombinezony działacze wkroczyli na teren tartaku Maginco - największej w Brazylii firmy handlującej mahoniem. Kiedy działacze zablokowali główną bramę tartaku i zatrzymali ciężarówki z mahoniem, rozwinęli transparent potępiający wyrąb mahoniu i wskazujący na niszczycielskie skutki tej działalności. Działacze Greenpeace przykuli się do pił tartaku, aby zatrzymać cięcie pni mahoniowych i pracę zakładu.

Akcja Greenpeace miała poparcie Indian Nambikwara, którzy na próżno usiłowali powstrzymać drwali, od wielu lat najeżdżających ich terytoria. Członkowie chłopskiego związku zawodowego, w tym prezes Krajowego Związku Pozyskiwaczy Kauczuku, również włączyli się w akcję. Wraz z innymi grupami, popierającymi akcję Greenpeace, ustawili się przed tartakiem, aby zaprotestować przeciw niszczycielskiej działalności przedsiębiorstw drzewnych w Amazonii i nieprzestrzeganiu przez nie przepisów ochrony środowiska, zwłaszcza na południu Parany, gdzie miała miejsce akcja. W Europie Greenpeace wzywa do zakazu używania mahoniu. Greenpeace prosi firmy o powstrzymanie się od handlu mahoniem i domaga się od rządów ograniczenia jego importu do czasu, kiedy w Brazylii prawo zacznie regulować działalność przemysłu tak, jak żąda tego Brazylijska Koalicja Przeciw Rabunkowemu Wyrębowi Lasów w Amazonii.