< <  |  STRONA GŁÓWNA  |  SPIS TREŚCI  |  > >

Wojownicy tęczy. Historia Greenpeace'u

ZABLOKOWAĆ SYSTEM

W ramach kampanii "Czysta Woda dla Australii" Greenpeace Australia wyczarterował 18 metrowy jacht "Redbill", który wyruszył w 1990 roku w 6 miesięczny rejs wokół wschodnich i południowych wybrzeży Australii. O wyprawie stało się głośno już w kilka tygodni później, gdy pobrane przez załogę jachtu próbki ścieków z fabryki Caltex przerabiającej ropę naftową wykazały prawie 6 krotne przekroczenie zawartości związków fenolowych ponad przyznane zakładowi normy. Greenpeace zdecydował się na zablokowanie rury zrzucającej ścieki i była to pierwsza tego typu akcja w Australii. Pozwolenie Caltexu na odprowadzanie ścieków do Zatoki Botany niedaleko Sydney wygasło 1 lutego, a następnego dnia działacze Greenpeace'u ponownie pobrali próbki wody, by udowodnić, iż fabryka kontynuuje swój proceder pomimo braku licencji. Wyniki badań skłoniły Stanową Komisję Kontroli Zanieczyszczeń do nałożenia kary finansowej na Caltex i przyznanie firmie warunkowego 3 miesięcznego pozwolenia na odprowadzanie ścieków. Przez ten czas fabryka miała zmienić swoje procesy technologiczne i zmniejszyć ładunek zanieczyszczeń trafiających do środowiska wodnego.


Skan - s. 61

"Redbill" wyrusza w swoją podróż.


14 listopada 1987

Wschodnioniemiecka policja aresztuje pięciu działaczy Greenpeace'u w Dreźnie, po tym jak rozwinęli transparent w proteście przeciwko zatruwaniu Łaby przez przemysł NRD. Napis na transparencie głosi: "Zanieczyszczenia nie znają granic - Drezno - Hamburg - Morze Północne - Woda jest życiem".

Kilka dni później załoga "Redbill" zablokowała cztery odpływy ścieków z huty żelaza w Porcie Kembla. Chemiczna mieszanina wypływająca z huty zawierała amoniak, cyjanek, fenol, chrom i cynk. Doprowadziła ona do ekologicznej katastrofy i zakazu połowu ryb na tym obszarze przynajmniej do roku 2005. Greenpeace żądał zaprzestania zatruwania środowiska przez hutę, a także domagał się od Stanowej Komisji Kontroli Zanieczyszczeń wymuszenia na zakładzie przestrzegania norm zawartych w jego pozwoleniu wodno-prawnym. Według niego huta mogła odprowadzać do wody 63 kilogramy cyjanku. W rzeczywistości do środowiska dostawało się trzy razy więcej tego toksycznego związku.

Kontynuując swój rejs, 14 marca "Redbill" dotarł do Hobart na Tasmanii, gdzie jego załoga rozpoczęła okupację statku "Ansel" wykorzystywanego przez zakłady produkcji cynku do zatapiania odpadów w morzu. W ciągu 17 lat do środowiska dostało się w ten sposób 2,5 miliona ton odpadów zawierających ołów, arszenik, kadm i rtęć. Pierwsza próba zablokowania "Ansela" zakończyła się aresztowaniem 3 aktywistów Greenpeace'u. Druga miała jeszcze bardziej dramatyczny przebieg, gdyż jeden z pontonów Greenpeace'u został uderzony przez łódź policyjną, a członek jego załogi trafił do szpitala. Następnego dnia w areszcie znalazły się zarówno cztery inne pontony organizacji, jak i cały "Redbill". Warunkiem ich zwolnienia stało się zaprzestanie protestów przez organizację. Już w parę dni później do protestu przeciwko składowaniu odpadów w morzu przyłączyło się 250 osób na 30 statkach. "Redbill" został wkrótce zwrócony organizacji, a Federalny Minister Ochrony Środowiska zapowiedział wprowadzenie lepszego systemu monitoringu fabryki w Hobart i rozpoczęcie badań nad alternatywnymi sposobami utylizacji odpadów.

Trzy tygodnie później działacze Greenpeace'u w Melbourne podłączyli kurek do rury odprowadzającej ścieki z fabryki chemicznej Nufarm. Ścieki odprowadzane do oczyszczalni zawierały jeden z niebezpiecznych związków z rodziny dioksyn, a także stężenie chlorofenoli 27 razy przekraczało dopuszczalne normy. Po oczyszczeniu ścieki trafiały na pola, z których otrzymywano pasze dla bydła. Po tym, jak fabryka odmówiła zawieszenia działalności w celu przeprowadzenia dokładnych badań, Greenpeace zakręcił kurek zatrzymując płynące z niej ścieki. Niedługo potem wprowadzono zakaz sprzedaży mięsa z farmy, gdzie bydło było karmione zanieczyszczoną paszą, a część Nufarmu została zamknięta na czas przeprowadzenia ekologicznego audytu.

Rezultatem 6 miesięcznej kampanii Grenepeace'u była zapowiedź premiera Australii, iż w niedługim czasie powołana zostanie Federalna Agencja Ochrony Środowiska nadzorująca agencje stanowe zajmujące się sprawami środowiska. Tym samym został osiągnięty jeden z podstawowych celów kampanii.

30 marca 1988

Dwóch wspinaczy Greenpeace'u dociera na szczyt 52 metrowej kolumny Nelsona na Trafalgar Square, aby zaprotestować przeciwko polityce rządu Wielkiej Brytanii w stosunku do problemu kwaśnych deszczy.


Sierpień 1989

Greenpeace ogłasza koniec 3 letniego bojkotu na import ryb z Islandii w odpowiedzi na zawieszenie przez ten kraj połowów wielorybów w celach "naukowych". Akcja Greenepace'u skierowana na importerów, restauracje i sieci szybkiej obsługi w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Niemczech kosztowała Islandię około 50 milionów dolarów.


16 listopada 1989

Otwarto 23 biuro krajowe Greenpeace'u w Finlandii. Już na początku działalności organizacja ma 5000 członków wspierających.



Wojownicy tęczy. Historia Greenpeace'u
< <  |  POCZĄTEK STRONY  |  > >