Oto wszystkie ważne słowa znajdziesz w mądrych księgach i okrągłych zdaniach. Słowa te wodzą nas rzekomo ku lepszemu życiu naszemu i naszych bliźnich. Zdobywają rozgłos i głosy głosujących na dobrych ludzi, a ich wymowa jest znaczącym doświadczeniem dla każdego, kto je ceni sobie i wycenia innym.

Oto cisza, która dzieli słowa, aby gryząc się nie zazębiały. Cisza jest niezbędnym składnikiem każdego słowa, gdyż bez niej zamienią się w bezładną plątaninę dźwięków, wypadających natychmiast poza prześwit świadomości.

Doświadczenie poznającego podmiotu dzieje się poza słowami, lecz skonwertowane na słowa, zamienia podmiot słuchający w doznającego słowa i ciszę.

Słowa nie są integralnym składnikiem ciszy. Ona świetnie radzi sobie sama, niewzruszona pozwalając przeminąć wszystkiemu, co tylko zapragnie sobie z nią powalczyć.

Ponieważ nie można używając wszystkich, nawet wielkich słów świata nikogo skutecznie poprosić o wypranie marnych skarpetek, większą wartością użytkową cieszą się słowa małe. Pospolite. One targają nami na krótkie mety w tysiącu różnych kierunków równocześnie...

Jako ludzie, lecimy przez ciszę pozbawioną grawitacji wielkich celów i nie mogąc tego znieść rąbiemy ją na oślep słowami, wyrzucając je z siebie, abyśmy mieli się czego przez moment chwycić. A potem zniknąć jak iskra w ciemności.

Tylko w ciszy możemy usłyszeć słowa, poznać czym jest świat, gdzie jest nasze miejsce i jak to właściwie jest z nami. W ciszy nie musimy tworzyć prostych skojarzeń i być może uda nam się w niej uniknąć stereotypów – tyle, że trzeba umieć w niej wytrzymać i umieć się z nią oswoić. Umieć odnaleźć zwykłe w tym co nadzwyczajne i nadzwyczajne w tym co zwykłe.

Słowami staramy się odkryć nasze człowieczeństwo i zdefiniować sens istnienia, zamiast zdać się na intuicję, bezpośrednio koncentrować się na rzeczach prostych.

W ciszy nie odkryjemy pustki, bo jej tam nie ma, ale naszą bezradność względem własnego istnienia.