Czy konferencja COP10 pomoże powstrzymać zmiany klimatu?
COP10 czyli Konferencja Stron Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu, 6 – 17 grudnia 2004, Buenos Aires.
Przedmiotem Konferencji Stron COP10 (UN Framework Convention on Climate Change) było powstrzymanie niebezpiecznych zmian klimatu, które raport IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change) z 2001 a na jego podstawie międzynarodowa organizacja ekologiczna WWF, definiuje jako ocieplenie powyżej 2°C. WWF zwróciło się do przybyłych ministrów państw – stron Ramowej Konwencji, aby podczas konferencji jasno wyrazili swoje poparcie dla ostatecznej granicy ocieplenia, jaką jest 2°C.
WWF postuluje również, aby państwa zaczęły wprowadzać politykę służącą ograniczeniu emisji dwutlenku węgla, aby powstrzymać ocieplenie zanim osiągnie wspomniany, niebezpieczny pułap.
WPŁYW ZMIAN KLIMATU NA LUDZI I PRZYRODĘ
Badania naukowe publikowane przez instytuty z całego świata pokazują, że dziś średnia temperatura ziemi jest wyższa o 0,6°C w stosunku do czasów przedindustrialnych. Jeśli globalne ocieplenie osiągnie 2°C w stosunku do czasów sprzed 1900 r., grożą nam ekstremalne zjawiska pogodowe na niespotykaną dotychczas skalę. Częste fale ciepła, wzmożone susze i powodzie, doprowadzą do dewastacji przyrody i środowiska życia człowieka na całej planecie.
Zmiany klimatu zachodzą już dzisiaj i będą coraz dramatyczniejsze, jeśli nie nastąpi zasadnicze ograniczenie emisji dwutlenku węgla. Ludzie na całym świecie już odczuwają wpływ globalnego ocieplenia. Podczas Konferencji Stron COP10, WWF przedstawił pochodzących z Nepalu, Indii, Fidżi i Argentyny „Świadków klimatu”. Jest to czwórka osób mieszkających w różnych częściach świata, którzy podczas swojego życia zaobserwowali i doświadczyli skutków globalnego ocieplenia w swojej okolicy. Świadkowie klimatu opowiedzieli o swoich obserwacjach związanych z tymi zjawiskami. Cztery dni później WWF opublikował nowy raport: Zmiany klimatu i natura – jest gorzej niż się obawiamy (Climate Changes and Nature – Worse Than You Feared).
REDUKCJA EMISJI CO2
Wejście w życie Protokołu z Kioto 16.2.2005 wymusi kilka istotnych działań na państwach, które go ratyfikowały. Przede wszystkim, zgodnie z artykułem 3.2 Protokołu Każda ze stron wymieniona w załączniku powinna do 2005 r. zademonstrować zaangażowanie w osiąganiu celów zadeklarowanych w ramach Protokołu. Większość krajów będzie miało problem z wykazaniem postępu. Niektóre państwa, a wśród nich Polska, zamiast dalszej redukcji notują ciągły wzrost emisji CO2. W porównaniu z rokiem bazowym nasz kraj ma obecnie o 30% niższą emisję. Ten trend powinien być kontynuowany, niestety zamiast ograniczeń notujemy wzrost emisji, co nie jest zgodne z zapisami przyjętej przez rząd Polityki klimatycznej Polski. Jednak rząd, ulegając żądaniom przemysłu, nie demonstruje właściwego „zaangażowania”, do czego jest obligowany wg art. 3.2 Protokołu z Kioto. Polskie prognozy emisyjne, zawarte w Krajowym planie rozdziału uprawnień do emisji CO2, przewidują, że w ciągu kilku najbliższych lat, zamiast dalszego ograniczania emisji, zwiększamy je i w ten sposób „od dołu” zbliżamy się do naszego celu określonego we wchodzącym w życie w lutym 2005 Protokole z Kioto (obecnie emitujemy mniej niż nakłada na nas protokół z Kioto, ale zwiększając emisje zbliżamy się do tej wielkości).
W krajach rozwijających się, emisje pochodzące z sektora prywatnego wzrosły o 8,4%, co świadczy o niechęci do energooszczędności w tych krajach. W Japonii emisja CO2 wzrosła o 12%, a w Kanadzie nawet o 20% w stosunku do 1990 r. WWF wzywa ministrów uczestniczących w COP10, aby ogłosili konkretne plany ograniczenia emisji CO2 w swoich krajach, a także podjęli dialog na temat przyszłości. Artykuł 3.9 Protokołu z Kioto mówi, że jego strony zaproponują w 2005 r. kolejne cele do zrealizowania po r. 2012. Aby do tego doszło, strony konferencji muszą podjąć dyskusję na temat dalszego ograniczania emisji i konkretnych planów, które miałyby być przyjęte po 2012 r. Ta dyskusja powinna rozpocząć się już podczas konferencji stron (COP10).
POWERSWITCH!
WWF zamierza czynnie uczestniczyć w redukcji emisji CO2 i wpływać na rządy państw, aby przeciwdziałały globalnemu ociepleniu. Zainicjowaliśmy ogólnoświatową kampanię PowerSwitch! Na całym świecie przyjęliśmy jeden cel – do 2050 r. rezygnację z wykorzystania węgla do produkcji energii elektrycznej w krajach OECD i wyraźny odwrót od węgla na rzecz odnawialnych (czystych) źródeł energii w krajach rozwijających się. Sektor energetyczny jest odpowiedzialny za 37% światowej emisji dwutlenku węgla. Wraz ze swymi partnerami WWF będzie mobilizować społeczeństwo, aby upewnić się, że politycy i przedstawiciele biznesu podejmują odpowiedzialne działania na rzecz zmniejszenia produkcji tego gazu.
WIĘCEJ INFORMACJI:
Wojciech Stępniewski – Kierownik Projektu WWF „Klimat i Energia”,
tel. 0-602 381 962
Joanna Wis – Press Officer, tel. 0-608 322 153
Przedmiotem Konferencji Stron COP10 (UN Framework Convention on Climate Change) było powstrzymanie niebezpiecznych zmian klimatu, które raport IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change) z 2001 a na jego podstawie międzynarodowa organizacja ekologiczna WWF, definiuje jako ocieplenie powyżej 2°C. WWF zwróciło się do przybyłych ministrów państw – stron Ramowej Konwencji, aby podczas konferencji jasno wyrazili swoje poparcie dla ostatecznej granicy ocieplenia, jaką jest 2°C.
WWF postuluje również, aby państwa zaczęły wprowadzać politykę służącą ograniczeniu emisji dwutlenku węgla, aby powstrzymać ocieplenie zanim osiągnie wspomniany, niebezpieczny pułap.
WPŁYW ZMIAN KLIMATU NA LUDZI I PRZYRODĘ
Badania naukowe publikowane przez instytuty z całego świata pokazują, że dziś średnia temperatura ziemi jest wyższa o 0,6°C w stosunku do czasów przedindustrialnych. Jeśli globalne ocieplenie osiągnie 2°C w stosunku do czasów sprzed 1900 r., grożą nam ekstremalne zjawiska pogodowe na niespotykaną dotychczas skalę. Częste fale ciepła, wzmożone susze i powodzie, doprowadzą do dewastacji przyrody i środowiska życia człowieka na całej planecie.
Zmiany klimatu zachodzą już dzisiaj i będą coraz dramatyczniejsze, jeśli nie nastąpi zasadnicze ograniczenie emisji dwutlenku węgla. Ludzie na całym świecie już odczuwają wpływ globalnego ocieplenia. Podczas Konferencji Stron COP10, WWF przedstawił pochodzących z Nepalu, Indii, Fidżi i Argentyny „Świadków klimatu”. Jest to czwórka osób mieszkających w różnych częściach świata, którzy podczas swojego życia zaobserwowali i doświadczyli skutków globalnego ocieplenia w swojej okolicy. Świadkowie klimatu opowiedzieli o swoich obserwacjach związanych z tymi zjawiskami. Cztery dni później WWF opublikował nowy raport: Zmiany klimatu i natura – jest gorzej niż się obawiamy (Climate Changes and Nature – Worse Than You Feared).
REDUKCJA EMISJI CO2
Wejście w życie Protokołu z Kioto 16.2.2005 wymusi kilka istotnych działań na państwach, które go ratyfikowały. Przede wszystkim, zgodnie z artykułem 3.2 Protokołu Każda ze stron wymieniona w załączniku powinna do 2005 r. zademonstrować zaangażowanie w osiąganiu celów zadeklarowanych w ramach Protokołu. Większość krajów będzie miało problem z wykazaniem postępu. Niektóre państwa, a wśród nich Polska, zamiast dalszej redukcji notują ciągły wzrost emisji CO2. W porównaniu z rokiem bazowym nasz kraj ma obecnie o 30% niższą emisję. Ten trend powinien być kontynuowany, niestety zamiast ograniczeń notujemy wzrost emisji, co nie jest zgodne z zapisami przyjętej przez rząd Polityki klimatycznej Polski. Jednak rząd, ulegając żądaniom przemysłu, nie demonstruje właściwego „zaangażowania”, do czego jest obligowany wg art. 3.2 Protokołu z Kioto. Polskie prognozy emisyjne, zawarte w Krajowym planie rozdziału uprawnień do emisji CO2, przewidują, że w ciągu kilku najbliższych lat, zamiast dalszego ograniczania emisji, zwiększamy je i w ten sposób „od dołu” zbliżamy się do naszego celu określonego we wchodzącym w życie w lutym 2005 Protokole z Kioto (obecnie emitujemy mniej niż nakłada na nas protokół z Kioto, ale zwiększając emisje zbliżamy się do tej wielkości).
W krajach rozwijających się, emisje pochodzące z sektora prywatnego wzrosły o 8,4%, co świadczy o niechęci do energooszczędności w tych krajach. W Japonii emisja CO2 wzrosła o 12%, a w Kanadzie nawet o 20% w stosunku do 1990 r. WWF wzywa ministrów uczestniczących w COP10, aby ogłosili konkretne plany ograniczenia emisji CO2 w swoich krajach, a także podjęli dialog na temat przyszłości. Artykuł 3.9 Protokołu z Kioto mówi, że jego strony zaproponują w 2005 r. kolejne cele do zrealizowania po r. 2012. Aby do tego doszło, strony konferencji muszą podjąć dyskusję na temat dalszego ograniczania emisji i konkretnych planów, które miałyby być przyjęte po 2012 r. Ta dyskusja powinna rozpocząć się już podczas konferencji stron (COP10).
POWERSWITCH!
WWF zamierza czynnie uczestniczyć w redukcji emisji CO2 i wpływać na rządy państw, aby przeciwdziałały globalnemu ociepleniu. Zainicjowaliśmy ogólnoświatową kampanię PowerSwitch! Na całym świecie przyjęliśmy jeden cel – do 2050 r. rezygnację z wykorzystania węgla do produkcji energii elektrycznej w krajach OECD i wyraźny odwrót od węgla na rzecz odnawialnych (czystych) źródeł energii w krajach rozwijających się. Sektor energetyczny jest odpowiedzialny za 37% światowej emisji dwutlenku węgla. Wraz ze swymi partnerami WWF będzie mobilizować społeczeństwo, aby upewnić się, że politycy i przedstawiciele biznesu podejmują odpowiedzialne działania na rzecz zmniejszenia produkcji tego gazu.
WIĘCEJ INFORMACJI:
Wojciech Stępniewski – Kierownik Projektu WWF „Klimat i Energia”,
tel. 0-602 381 962
Joanna Wis – Press Officer, tel. 0-608 322 153
Wydawnictwo „Zielone Brygady” - dobre z natury. Niektóre prawa zastrzeżone.