FORMY OCHRONY PRZYRODY NA ZIEMI LUBUSKIEJ

Wraz z wprowadzeniem nowego podziału administracyjnego kraju, na Ziemi Lubuskiej (rozumując przez jej pojęcie obszar obecnego województwa lubuskiego) pojawiło się inne (niż przed reformą) zróżnicowanie form ochrony przyrody. Liczba i powierzchnia obszarów objętych ochroną prawną szacowana jest aż na 36% powierzchni województwa.

W rzeczywistości jednak około 30% zajmują obszary chronionego krajobrazu, gdzie stopień ochrony realnej jest bardzo mały. Tereny, na których zagadnieniem najważniejszym jest zachowanie stanu środowiska w stopniu nienaruszonym, czyli parki narodowe oraz rezerwaty przyrody, zajmują tylko około: 0,83%. Mowa w tym miejscu o części jedynego parku narodowego, w północnowschodniej „krawędzi” województwa – Drawieńskim PN (o powierzchni tej części – 5359 ha) oraz 48 rezerwatach przyrody, o łącznej powierzchni 6244, 2 ha. Już na pierwszy rzut oka widać, że sytuacja obecna nie zapewnia skutecznej ochrony zasobów przyrodniczych. Trwają jednak zabiegi o możliwość zmiany istniejącego stanu, m.in. poprzez próbę utworzenia Parku Narodowego „Ujście Warty” (na terenach obecnego rezerwatu Słońsk i obszarach przyległych).

Istotnym problemem jest brak wyczerpującej inwentaryzacji terenów cennych przyrodniczo tego regionu i powiązanej z tym strategii ochrony, w zarysie długoterminowym. Formy ochrony przyrody w liczbach prezentują się następująco: – 6 parków krajobrazowych o łącznej powierzchni – 64174,3; w tym wyszczególniamy: Pszczewski PK – 12226 ha, Barlinecko – Gorzowski – 2398 ha, Krzesiński – 8546 ha, PK „Ujście Warty” – 2848 ha, Łagowski – 3536 ha, Gryżyński – 2755 ha

• zespoły przyrodniczo – krajobrazowe (istnieje 5) zajmują powierzchnię 13614,5 ha,
• użytki ekologiczne – 1727,7 ha,
• pomników przyrody jest 1844,
• obszary chronionego krajobrazu zajmują powierzchnię 428530 ha.