NOWOCZESNE TECHNOLOGIE WOJSKOWE A ŚRODOWISKO NATURALNE

Ostatnie dziesięciolecia w rozwoju technologii militarnych przyniosły niestety ogromny postęp. Rzecz jasna wszystkie te projekty zarówno w sferze prób jak i w trakcie bojowego zastosowania mają negatywne oddziaływanie na środowisko naturalne.

Poza „inteligentną amunicją”, zdalnie sterowanymi maszynami bojowymi, czy samolotami z bronią laserową na pokładzie (YAL-1) itp., istnieją technologie bezpośrednio wpływające na degradację środowiska.
Prym wiedzie tu broń nuklearna i jej pochodne wywołujące skażenia o niskim natężeniu – do najbardziej znanych należą opisywane regularnie na łamach ZB pociski ze zubożonym uranem.
Niewiele środowisk zdaje sobie jednak sprawę z istnienia zaawansowanych projektów wojskowych, których działanie skierowane jest przede wszystkim na środowisko naturalne.
Projekt HAARP, czyli High (Frequency) Active Auroral Research Program powstał w 1990 r., a realizowany jest na Alasce.
W warstwie merytorycznej opiera się on na wynalazku i patencie (nr 4. 686. 605) amerykańskiego fizyka B. J. Eastlunda, który to patent opisany został jako: narzędzie dla przeprowadzania zmian w ziemskiej atmosferze, jonosferze i/lub magnetosferze.
Patent ów wykupiony został prze korporację zajmującą się branżą zbrojeniową i elektroniczną – Raytheon. Korporacja ta od lat zajmuje się skupowaniem rozmaitych patentów z możliwością przeznaczenia militarnego, dotyczących m.in.: systemów bezprzewodowego przesyłania energii, możliwości implikowania potężnych impulsów elektromagnetycznych bez konieczności przeprowadzania wybuchów jądrowych, nuklearnych eksplozji bez powstawania fali radiacyjnej.
Co konkretnie można osiągnąć przy pomocy ponad 1 GW mocy uzyskiwanej z kompleksu anten HAARP?
System ten działa poprzez przesyłanie „sygnałów” lub wiązek energii o wysokiej częstotliwości i dużej mocy.
Podstawowym polem oddziaływania mają być wspomniane: atmosfera, jonosfera i magnetosfera Ziemi. Pentagon oficjalnie twierdzi, że HAARP wykorzystywany jest dla poszerzenia wiedzy o fizycznych i elektrycznych właściwościach ziemskiej jonosfery, które mogą wpływać na (wojskowe i cywilne) systemy komunikacyjne i nawigacyjne.
Jednak z samego patentu można się dowiedzieć, że HAARP jest w stanie modyfikować pogodę. Dzieje się to przy pomocy zmiany kierunku wiatrów atmosferycznych lub przez zmianę wzorca absorpcji Słońca. Dalszymi możliwościami systemu jest zakłócanie systemów komunikacyjnych i informatycznych, a także ich przechwytywanie i modyfikowanie (przejmowanie kontroli nad zaprogramowanymi samolotami, rakietami etc.). HAARP znajduje również zastosowanie w odniesieniu do komunikacji z własnymi okrętami podwodnymi.
W drugiej połowie lat 1990. przy pomocy tego systemu dokonano też „prześwietlenia” wnętrza Ziemi. Szczegółem w tym jest fakt, że odbyło się to przy pomocy fal o częstotliwości identycznej z częstotliwością ludzkiego mózgu.
HAARP w oparciu o wspomniany patent wywodzący się z kolei z prac badawczych Nicoli Tesli – może służyć jako potężny grzejnik (jak określają go jego twórcy) albo raczej emiter potężnej dawki ciepła. Innymi słowy jest on zdolny do przesyłania na duże odległości niszczycielskiej wiązki energii o wielkiej mocy. Ostatnią sferą możliwości HAARP jest jego wykorzystanie do wzbudzania „procesów nieliniowych” w odniesieniu do wzbudzania promieniowania elektromagnetycznego. W wyniku zastosowania procesu nieliniowego możliwe byłoby wzmocnienie wyjściowej fal energii (w HAARP ponad 1 GW) tysiąckrotnie.
Podsumowując – system HAARP ma możliwości wykorzystania bądź już jest wykorzystywany na rozmaitych płaszczyznach i należy przypuszczać, że powoduje on lub będzie powodować niemałe skutki dla całego życia na naszej planecie:
• sztuczne podgrzewanie jonosfery i atmosfery, celem którego jest powodowanie zakłóceń systemów komunikacyjnych prawdopodobnie wykorzystywane było w ostatnich konfliktach zbrojnych, również w celu modyfikowania warunków pogodowych. W kontekście tego nie wydaje się zaskakującym trwające od kilku lat bezustanne susze w KRLD, przeplatane niespotykanymi dotąd w swej częstotliwości huraganami i powodziami. Co interesujące, te katastrofy sporadycznie lub wcale nie dosięgają Korei Płd. Trudno orzec jakie inne działania uboczne może ten system mieć dla ziemskiej atmosfery zakłócania globalnej równowagi klimatycznej oraz takich zjawisk jak „efekt cieplarniany” czy „dziura ozonowa”.
• budowania systemu „Gwiezdnych wojen” w ramach czego możliwe byłoby nie tylko niszczenie nadlatujących wrogich rakiet i samolotów, ale niszczenie dowolnych rakiet i samolotów w całym obszarze powietrznym Ziemi.
• system łączności oparty na emisji energii elektromagnetycznej również ma szereg negatywnych aspektów. Przede wszystkim negatywnie oddziałuje na fizjologię wszelkich organizmów żywych. U ludzi powoduje podniesienie poziomu cukru, cholesterolu, zwiększenie ciśnienia tętniczego, destabilizowanie pracy serca, częstotliwości fal mózgu i jego chemii. Wiadomo, że zakłóca orientację u zwierząt posługujących się w tym celu ziemskim polem magnetycznym.
• w związku z wpływem na pracę mózgu realizowane są eksperymenty dotyczące zakłócania pracy mózgu na odległość (program MK – ULTRA realizowany przez CIA).
• oddziaływanie mocnym impulsem elektromagnetycznym na wnętrze Ziemi, może również doprowadzić do bliżej nieprzewidywalnych skutków ekologicznych.
Tym samym po broni atomowej doczekaliśmy się kolejnej technologii militarnej zagrażającej być może całemu życiu na Ziemi.
Inne technologie militarne stosowane w ostatnich dekadach także zasługują na uwagę ze względu na ich zasięg, wpływ na cały glob oraz niemal zerowy dostęp do informacji na ich temat.
Na początku lat 1960. w ramach projektu STARFISH (oraz jednorazowego eksperymentu w ZSSR) przeprowadzono w jonosferze kilka eksplozji nuklearnych, w wyniku których zaburzono pasy Van Allena (obszary wokół Ziemi wyłapujące m.in. promieniowanie kosmiczne i cząsteczki wiatru słonecznego).
Z kolei od początku lat 1980. przy pomocy promów kosmicznych, realizowano eksperymenty, które spowodowały powstanie największej zanotowanej dziury jonosferycznej
Program HIPAS realizowany przez US Navy ma za zadanie stworzenie systemu łączności z atomowymi okrętami podwodnymi. Wiadomo, że dzięki temu spowodowano zakłócenia w jonosferze, wysoce prawdopodobnym „skutkiem ubocznym” tego projektu jest niszczenie systemu organicznej komunikacji i nawigacji u waleni.
Podczas wojny z Irakiem w 1991 r. USA zastosowało po raz pierwszy na większą skalę elektromagnetyczną broń impulsową. Trudno ocenić negatywne skutki tego oddziaływania na ludność iracką znajdującą się na terenie ataku.
W ramach tej wojny prawdopodobnie po raz pierwszy wykorzystano fale elektromagnetyczne celem oddziaływania na fale mózgowe żołnierzy irackich. Prawdopodobnie podobne działania na małą skalę prowadzone były w przypadku agresji na Jugosławię w 1999 r.
Na koniec dodam szczególnie dla „wyszukiwaczy spiskowców dziejowych”, że powyższe informacje opracowane zostały nie na bazie pism typu „Factor X” czy „UFO”, lecz specjalistycznej prasy wojskowej.