Polskie prawo ochrony przyrody to monografia prawnicza napisana przez zespół pod redakcją J. Ciechanowicz-McLean. Mimo, że jest to książka pisana przez prawników i o skomplikowanych zagadnieniach ochrony przyrody, to jednak jest przystępna i łatwo ją sobie przyswoić. Zagadnienia zostały przedstawione w sposób lekki i pozbawiony zawiłości, które mogą odstręczać od lektury czytelnika mniej obeznanego z prawem. Może to być książka wielce pomocna dla tych osób, które chcą wykorzystać instrumenty prawne w działalności na rzecz ochrony przyrody a nie stać ich na profesjonalną obsługę prawną jak też w przypadku braku doświadczenia z materią prawną. Dodatkowe zalety książki to czytelny układ tematyczny, bardzo obfita bibliografia oraz ujednolicony tekst ustawy.


J. Ciechanowicz-McLean (red.), Polskie prawo ochrony przyrody, Warszawa 2006



Organizacje ekologiczne, które są wpisane do KRSu, a więc w praktyce stowarzyszenia i fundacje, na mocy art. 34 ust. 1 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym mają obowiązek umieszczać w oświadczeniach pisemnych, skierowanych, w zakresie swojej działalności, do oznaczonych osób i organów (a więc w praktyce we wszelkiej korespondencji) następujące dane:

1) nazwę,
2) oznaczenie formy prawnej wykonywanej działalności,
3) siedzibę i adres,
4) numer NIP,
5) oznaczenie sądu rejestrowego, w którym przechowywane są akta rejestrowe podmiotu oraz numer podmiotu w Rejestrze.

Warto o tym obowiązku pamiętać. Może on być przydatny, ułatwiać identyfikacje i kontakt a to w działalności ekologicznej nie zaszkodzi. Nadto nie warto dawać pretekstu do oskarżeń o ignorowanie prawa. A tych (np. przy okazji ochrony doliny Rospudy) nie brakuje.