SADHANA

Są tylko dwie książki, które zabrałabym na bezludną wyspę. Dziś powiem Wam tylko o jednej.

Rabindranath Tagore – filozof, poeta, kompozytor i malarz; jednocześnie nauczyciel świata. Żył na przełomie XIX i XX w. Pod jego wpływem pozostają dzisiejsze kultury Europy i Indii.
Spod jego pióra wyszła także książka śpiewająca o Bogu. Jakżeby tej miary twórca zniżył się do relacji ze swoich pism świętych. Książka o Bogu jednocześnie jest poematem na temat ochrony przyrody. Od chwili otwarcia jej kart wciąga, zmusza do uwagi, medytacji, wciąga w nastrój kontemplacyjny.
„Zachód zdaje się czasem pysznić myślą, że podbił przyrodę; jakbyśmy żyli w świecie wrogim, zmuszeni do wydzierania przemocą wszystkiego, czego potrzebujemy, niechętnemu i obcemu nam porządkowi… Ale w Indiach zapatrywano się na to inaczej. Tam świat wraz z człowiekiem stanowił jedną prawdę… ponieważ nigdy nie możemy uczynić swą własnością rzeczy… która by nie była z nami istotnie spokrewniona”. Niechże ten cytat sam broni dzieła.
Książkę wydało wydawnictwo MEFIS z Gdańska. W wydaniu z 1993 r. nie ustrzeżono się od paru literówek, a i sposób sformatowania tekstu budzi moje zastrzeżenia. „Nic to” – to naprawdę najlepsza książka w mojej biblioteczce.