TEMAT:
“DRZEWA I KAMIENIE NAUCZĄ CIĘ RZECZY, KTÓRYCH NIE USŁYSZYSZ Z UST ŻADNEGO NAUCZYCIELA” – CLARAVAL

Cel ogólny – uczniowie po przeprowadzonej lekcji powinni:

• wiedzieć, że obserwując przyrodę, można się wiele nauczyć
• mieć szacunek do starości i przemijania
• wiedzieć jak chronić lasy i drzewa przed zniszczeniem

Metody pracy: fotoekspresja plastyczna, plakat, rozmowa, wycieczka do dębu –pomnika przyrody w naszej miejscowości, sadzenie drzewek wokół szkoły, burza mózgów.

Środki dydaktyczne: zdjęcia swoje, rodziców oraz zdjęcia dziadków, pradziadków lub jeszcze starsze, do których dotrą uczniowie, arkusz szarego papieru, flamastry, narożniki do zdjęć.

Przebieg zajęć:

WSTĘP: Każdy z was zapewne przyglądał się kiedyś starym drzewom lub kamieniom i może nigdy nie zastanawialiśmy się nad tym ile one mają lat, jakie czasy i wydarzenia pamiętają. Na dzisiejszej lekcji chcemy połączyć dwa tematy: szacunku dla przyrody i szacunku dla ludzi starszych, gdyż nam, czyli młodemu pokoleniu, wydaje się czasem, że tylko do nas świat należy. Należy jednak pamiętać też o przeszłości i mieć do niej szacunek.

1. Oglądamy fotografie przodków przyniesione przez dzieci, robimy z nich małą wystawkę, prosimy, aby opowiedzieli coś o człowieku, który jest na fotografii, może znają jakąś ciekawą historię związaną z babcią czy dziadkiem. Zwracamy dzieciom uwagę na to, jak wielkie doświadczenie życiowe mają starsi ludzie, jak wiele możemy się od nich nauczyć.
2. Przed lekcją malujemy na arkuszu mocno rozgałęzione drzewo i przyklejamy na nim zdjęcia poszczególnych pokoleń, zaczynając od najstarszych wybranych przez uczniów aż do zdjęć przedstawiających niektórych z nich jako ostatnie pokolenie. Zwracamy uwagę, na to, że po nich przyjdą następni, dla których oni będą przykładem i wzorem do naśladowania.
3. Dalszą część lekcji przeznaczamy na wycieczkę do znajdującego się nieopodal szkoły pomnika przyrody, jakim jest 300-letni dąb. Przyglądając się drzewu zachęcamy dzieci, aby starały się objąć drzewo – okazuje się, że potrzeba do tego 10 par małych rąk. Poświęcamy chwilę zadumy, jakie czasy historyczne pamięta to drzewo – są to czasy naszych pra- pradziadków, lata ok. r. 1700. Przy okazji zwracamy uwagę dzieciom na napisy, które zostawili po sobie jacyś ludzie podpisując się na drzewie i okaleczając je. Rozmawiamy z dziećmi na temat tego, jak wielkie korzyści my, jako ludzie mamy z drzewa – wytwarza tlen potrzebny nam do życia, pochłania dwutlenek węgla, daje cień, zwierzęta znajdują pod nim swoje pożywienie, z jego owoców mogą dzieci robić zabawki, możemy doznawać uczuć estetycznych podziwiając jego piękno – drzewo całkowicie komuś służy i tego może nas nauczyć – BYĆ POMOCĄ DLA INNYCH I DAWAĆ Z SIEBIE JAK NAJWIĘCEJ.
4. Po przyjściu do szkoły organizujemy akcje posadzenia choćby kilku drzewek na terenie naszej szkoły, jako pamiątkę po sobie i dar dla świata przyrody, a tym samym dla siebie.
5. Jak chronić lasy przed zniszczeniem? Metodą “Burzy mózgów” dochodzimy wraz z dziećmi do odpowiedzi na powyższe pytanie. Sugerowane odpowiedzi: zbieramy makulaturę, nie rozpalamy ognisk w lesie, nie palimy plastikowych opakowań, zawieszamy na kasztanach budki ze środkami niszczącymi zarazę, sadzimy nowe drzewa itp.

Lekcję można zrealizować na dwóch jednostkach lekcyjnych.