W 1960 r. Sir Julian Huxley, Dyrektor Generalny UNESCO, po ponad 20-stu latach ponownie odwiedził Afrykę Wschodnią i przeraziła go postępująca degradacja środowiska naturalnego. Postanowił działać. Już rok później, 11 września, Huxley utworzył międzynarodową organizację ekologiczną, której celem była ochrona przyrody. W ten sposób, 45 lat temu powstał WWF.

Siedzibą nowej fundacji została Szwajcaria. Powstało też logo WWF. Jest nim „miś” panda, który jako duży futrzak, z budzącymi sympatię oczami, idealnie pasował do idei pomocy ginącej przyrodzie. Tylko w ciągu pierwszych 3 lat swojego istnienia, WWF zebrał 2 miliony dolarów, wspierając szereg projektów z zakresu ochrony środowiska naturalnego. Przez następne cztery dekady udało się ocalić wiele gatunków roślin i zwierząt, chroniąc przyrodę z ludźmi i dla ludzi.

Wśród zwierząt, które uniknęły wymarcia dzięki działaniom WWF, znalazła się panda wielka. Gatunek ten, w efekcie wycinania lasów i kłusownictwa, był zagrożony wyginięciem. Jego ostoje w południowo-wschodnich Chinach kurczyły się w błyskawicznym tempie. Projekt WWF pomógł objąć naturalny dom pandy ochroną i przyczynił się do utworzenia ponad 50 rezerwatów. Działania ekologów doprowadziły także do poprawy warunków życia lokalnej ludności. Było to możliwe dzięki rozwojowi turystyki na tym obszarze. Mieszkańcy zaczęli czerpać znacznie większe korzyści z umożliwienia ludziom obserwacji żywych pand na łonie natury, niż z wycinki lasu. Dzisiaj w Chinach żyje już 1600 osobników pandy wielkiej.

Sympatyczny „miś” z Chin jest jednym z wielu gatunków, do których ocalenia przyczynił się WWF. Na tej liście znajdują się m.in. nosorożce jawajskie, które jeszcze 40 lat temu walczyły o przetrwanie na Półwyspie Ujung Kulon i ich afrykański krewniak – nosorożec czarny. Są też goryle górskie, niedźwiedzie polarne i tygrysy syberyjskie. Liczba tych ostatnich, dzięki działaniom WWF, wzrosła do 400, wobec zaledwie 30 w 1940 r.

Ocalenie zwierząt wymaga zachowania ich siedlisk. Dlatego, od samego początku swojej działalności, WWF wspierał powstawanie nowych obszarów chronionych. Jednym z pierwszych był park narodowy na Wyspach Galapagos, miejsce gniazdowania 89 gatunków ptaków, z których aż 76 występuje wyłącznie na tym archipelagu. W Polsce WWF pomógł ocalić Bagna Biebrzańskie, królestwo łosia, zagrożone wcześniej melioracją i osuszaniem. Na całym świecie, w ponad 150 krajach, możemy dzisiaj oglądać niezwykłe sanktuaria przyrody, utworzone przy udziale WWF.

WWF pomaga też ludziom. Zakładanie parków narodowych, czy ochrona ginących gatunków, idą w parze z tworzeniem nowych możliwości utrzymania dla lokalnych społeczności. Umożliwia to przede wszystkim napływ turystów, których przyciąga możliwość kontaktu z nieskażoną przyrodą i spotkania ciekawych okazów roślin i zwierząt.

W dobie globalnych zmian, człowiek powinien myśleć globalnie. Zmiany klimatu, przełowienie mórz i oceanów, dewastacja lasów deszczowych, należą do zjawisk zagrażających całej kuli ziemskiej. WWF stoi przed trudnym zadaniem ratowania przyrody, a przede wszystkim człowieka, który jest jej częścią.

Możesz nam pomóc, zobacz:

www.wwf.pl/mozesz_pomoc