WYŚCIG DO RA(K)FINERII
SŁOŃCE OŚWIĘCIMIA

05. 06. 1990. Inauguracyjne sesje Rad Miejskiej i Gminnej w Oświęcimiu. Solidarnościowy wojewoda bielski Styczeń i PZPRowski poseł Bibrzycki przedstawiają projekt rafinerii na granicy gmin Oświęcim i Przeciszów. Wojewoda usiłuje wymusić wydanie pozytywnej opinii na najbliższej sesji Rady Miejskiej, nie czekając nawet na opinię z Instytutu Ochrony Środowiska. W wyniku sprzeciwu kilku radnych i akcji propagandowej Federacji Zielonych (DZIŚ PROPOZYCJA, DZIŚ DECYZJA - TO PARODIA DEMOKRACJI!) plan wojewody nie znajduje poparcia.
12. 06. 1990. Posiedzenie Rady Miejskiej poświęcone zapoznaniem się z projektem budowy rafinerii, a przed nim pikieta Oświęcimskie Grupy Federacji Zielonych. 350 osób składa podpisy pod protestem przeciwko rozbudowie przemysłu w rejonie Oświęcimia. Krytyczne uwagi podpisanego poniżej wywołują wzburzenie zdominowanej przez zwolenników budowy Rady (głównie pracowników Zakładów Chemicznych Oświęcim). Mimo to, w obawie przed protestami społeczeństwa, Rada nie forsuje szybkiej decyzji.
19. 06. 1990. Wybory prezydenta Oświęcimia. Nowy prezydent - 28-letni Dariusz Dulnik - deklaruje pełne poparcie dla działań Zakładów Chemicznych Oświęcim (czyli pośrednio dla projektu rafinerii).
20. 06. 1990. Wybory wójta Gminy Oświęcim. Nowy wójt, a były naczelnik Rogóż, zachwala działania Zakładów Chemicznych. 21. 06. 1990. Spotkanie Rady Gminnej w Przeciszowie (część rafinerii na leżeć na jego terenie) z projektodawcami (przedstawiciele ZChO) i przeciwnikami rafinerii (Naukowe Koło Chemików UJ, Stowarzyszenie "Zielony Oświęcim", Federacja Zielonych). Przedstawiciele ZChO potwierdzają, że ich koncepcja restrukturyzacji produkcji znacząco różni się od prezentowanej przez Śląskie Zakłady Rafineryjne (mimo, że rafineria to ich wspólny projekt). W wyniku dyskusji rada postanawia odłożyć decyzję celem przeprowadzenia konsultacji społecznej i zapoznania się z wynikami ekspertyz ekologicznych.
cdn