Strona główna   Spis treści 

ZB nr 6(132)/99, 1-15.6.99
UNIA EUROPEJSKA

INFORMACJA NT. AKTUALNEGO PRZEBIEGU NEGOCJACJI
Z UNIĄ EUROPEJSKĄ W DZIEDZINIE OCHRONY ŚRODOWISKA

1. SCREENING WIELOSTRONNY

Screening - wstępna faza negocjacji o członkostwo w Unii Europejskiej jest procesem polegającym na przeglądzie prawa wspólnotowego i ocenie stopnia zgodności z nim aktualnych rozwiązań w porządkach prawnych państw kandydujących do członkostwa w Unii Europejskiej. W czasie screeningu mają zostać wyłonione wszystkie kwestie, jakie będą przedmiotem negocjacji właściwych i które ewentualnie zostaną rozstrzygnięte w traktacie akcesyjnym. Przegląd prawa wspólnotowego odbywa się we wszystkich obszarach negocjacyjnych (jest ich 31) w dwóch etapach. W screeningu wielostronnym, który w obszarze "środowisko naturalne" miał miejsce w dniach: 6-8.1.99, 27-28.1.99 oraz 16.2.99, uczestniczyli jednocześnie przedstawiciele wszystkich krajów kandydujących pierwszej grupy, tzn. delegacje Czech, Węgier, Estonii, Cypru, Słowenii i Polski. Faza wielostronna miała charakter edukacyjno-informacyjny. Wszystkim spotkaniom przewodniczyła Francoise Gaudenzi, odpowiadająca z ramienia Komisji Europejskiej za negocjacje z Polską, a także za obszar "środowisko".

W pierwszym spotkaniu w dn. 6.1.99 wzięli udział również James Currie, Dyrektor Generalny DG XI Komisji Europejskiej oraz jego zastępca J. F. Verstrynge. Celem screeningu wielostronnego była prezentacja acquis communautaire (dorobku prawnego UE) w obszarze "środowisko naturalne" przez przedstawicieli DG XI Komisji Europejskiej, wyjaśnienie istoty przepisów i udzielenie odpowiedzi na pytania krajów kandydujących odnoszące się do poszczególnych zapisów w aktach prawnych i ich interpretacji, a także sposobów wdrażania do praktyki. Prezentacja odbywała się zgodnie z sekwencją obligatoryjnych aktów prawnych zamieszczonych na tzw. liście << A >>, dostarczonej wcześniej krajom kandydującym i obejmującej 170 pozycji według obowiązującego w UE stanu prawnego na dzień 31.12.98, podzielonych na 10 działów:

Przekazano również kandydatom listę << B >> zawierającą akty prawne nie mające charakteru wiążącego - polityki, strategie, zalecenia i wytyczne.

Podkreślić należy, iż tematyka przepisów w obszarze negocjacyjnym "środowisko naturalne" wykracza poza zakres regulowany w Polsce ustawami i przepisami wykonawczymi odnoszącymi się do ochrony środowiska; odpowiada ona zakresowi kompetencji Dyrekcji Generalnej XI Komisji Europejskiej, który jest znacznie szerszy niż kompetencje MOŚZNiL.

2. SCREENING DWUSTRONNY

Celem spotkań dwustronnych była konfrontacja polskiego stanu prawnego w dziedzinie ochrony środowiska z aktualnie obowiązującym prawem wspólnotowym oraz przekazanie Komisji Europejskiej informacji nt. planowanych działań legislacyjnych eliminujących różnice w prawodawstwie, a także deklaracji w odniesieniu do możliwości wprowadzenia w życie poszczególnych aktów prawnych w chwili uzyskania członkostwa (data przyjęta przez Polskę to 31. 12. 2002 r.). Strona polska przekazała również Komisji informacje na temat istniejących aktualnie rozwiązań instytucjonalnych w tej dziedzinie, ze szczególnym uwzględnieniem zmian kompetencji administracji rządowej i samorządowej w zakresie ochrony środowiska po 1.1.99.

Zespół Negocjacyjny przyjął, że strona polska zaprezentuje jedno z następujących stanowisk:

Powyższa kwalifikacja wspólnotowych aktów prawnych znalazła się na liście << A >>, która po wypełnieniu została przekazana Komisji przed pierwszym spotkaniem dwustronnym 13.1.99. Oceny stanu zgodności poszczególnych aktów wspólnotowych z obowiązującym aktualnie prawem polskim oraz możliwości ich praktycznego wprowadzenia w życie w momencie uzyskania członkostwa dokonano w oparciu o kilkumiesięczne prace przygotowawcze do screeningu prowadzone przez pracowników i ekspertów MOŚZNiL we współpracy z przedstawicielami innych resortów i instytucji oraz otwarte spotkanie uzgodnieniowe zorganizowane przez Sekretarza Zespołu Negocjacyjnego w grudniu '98.

Wszystkim spotkaniom bilateralnym współprzewodniczyli F. Gaudenzi, odpowiedzialna za negocjacje z Polską i Podsekretarz Stanu w MOŚZNiL J. Radziejowski, członek Zespołu Negocjacyjnego. Skład delegacji na poszczególne sesje przeglądu ustalany był w zależności od ich tematyki i każdorazowo podlegał zatwierdzeniu przez Głównego Negocjatora, podobnie jak dokumenty zatytułowane Wytyczne na screening, opracowywane przed każdą turą rozmów dwustronnych.

W skład delegacji na poszczególne sesje screeningu wchodzili oprócz przedstawicieli MOŚZNiL i GIOŚ reprezentanci UKIE (sekretarz delegacji), MG, MZiOS, MSWiA, MTiGM, MRiGŻ, PAA, Zespołu Głównego Negocjatora, MSZ i innych instytucji oraz instytutów naukowo-badawczych wskazanych przez MOŚZNiL, MZiOS i MG.

Podczas spotkań dwustronnych członkowie delegacji polskiej wskazani przez przewodniczącego prezentowali obowiązujący stan prawny i praktykę w zakresie odpowiadającym danemu aktowi wspólnotowemu oraz plany legislacyjne i implementacyjne, ilustrując wypowiedzi przezroczami. Kopie przedstawianych materiałów przekazywano Komisji Europejskiej. Po każdej prezentacji przedstawiciele Komisji zadawali szczegółowe pytania, których celem było uściślenie lub poszerzenie informacji; w niektórych przypadkach na prośbę Komisji, w innych również z własnej inicjatywy, strona polska przekazała szereg dokumentów uzupełniających w postaci raportów, danych statystycznych, schematów instytucji, tekstów aktów prawnych i ich projektów (m.in. raport o stanie środowiska, ocenę jakości powietrza według standardów wspólnotowych, akty prawne regulujące problematykę odpadów, projekt Ustawy o ochronie środowiska, podział kompetencji w administracji OŚ itp.).

3. PROBLEMY WYMAGAJĄCE DALSZYCH ROZMÓW

W odniesieniu do niżej wymienionych wspólnotowych aktów prawnych - zostały zakwalifikowane jako (3) - strona polska stwierdziła brak możliwości implementacji lub poważne trudności z wdrożeniem przepisów do praktyki w chwili uzyskania członkostwa tj. 31.12.2002 i zgłosiła konieczność przeprowadzenia dalszych konsultacji i rozmów:

  1. Dyrektywa 94/63 ws. kontroli emisji lotnych związków organicznych związanej z magazynowaniem benzyny i jej dystrybucją z terminali do stacji obsługi - konieczność dostosowania technicznego.
  2. Dyrektywa 98/70 dotycząca jakości paliw - konieczność eliminacji benzyn ołowiowych do 1.1.2000, ograniczenie zawartości siarki, węglowodorów aromatycznych i benzenu; problemy - przygotowanie parku samochodowego do stosowania benzyn bezołowiowych, możliwości polskiego przemysłu rafineryjnego w zakresie produkcji paliw o odpowiednich standardach.
  3. Dyrektywa 75/442 ws. odpadów (ramowa) - brak systemowych rozwiązań unieszkodliwiania odpadów, brak odpowiedniej sieci instalacji.
  4. Dyrektywa 91/689 ws. odpadów niebezpiecznych - jak wyżej.
  5. Dyrektywy 91/157 i 93/68 dotyczące baterii i akumulatorów zawierających substancje niebezpieczne - konieczność zorganizowania systemowych rozwiązań w tym zakresie.
  6. Dyrektywa 75/ 439 ws. usuwania olejów odpadowych - konieczność stworzenia odpowiednich bodźców ekonomicznych zapewniających odpowiedni poziom odzysku i przeróbki olejów przepracowanych.
  7. Dyrektywa 94/62 ws. opakowań i odpadów z opakowań - zorganizowanie spójnego systemu zbiórki i recyklingu odpadów z opakowań, przygotowanie przemysłu do produkcji opakowań spełniających wymagania w zakresie zawartości metali ciężkich.
  8. Rozporządzenie 259/93 ws. transportu odpadów - brak możliwości przyjęcia tzw. zielonej listy (odpady podlegające swobodnemu obrotowi) w odniesieniu do makulatury i tworzyw sztucznych z uwagi na ryzyko wzrostu ilości odpadów wytworzonych w Polsce na składowiskach (brak efektywnego systemu zbiórki surowców wtórnych).
  9. Dyrektywa 91/271 dotycząca oczyszczania ścieków komunalnych - brak wystarczającej infrastruktury (sieci kanalizacyjne i oczyszczalnie ścieków).
  10. Dyrektywa 91/676 ws. ochrony wód przed zanieczyszczeniami spowodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego - konieczność m.in. upowszechnienia Kodeksu Dobrej Praktyki Rolniczej.
  11. Dyrektywa 76/464 dotycząca zanieczyszczeń spowodowanych niektórymi substancjami niebezpiecznymi odprowadzanymi do środowiska wodnego wraz z tzw. dyrektywami-córkami odnoszącymi się do poszczególnych substancji - konieczna zmiana technologii procesów produkcyjnych.
  12. Dyrektywa 75/440 dotycząca jakości wód powierzchniowych ujmowanych do produkcji wody do picia - problem: generalnie zła jakość wód powierzchniowych w Polsce.
  13. Dyrektywa 98/83 dotycząca jakości wody do picia - restrykcyjne wymagania w zakresie dopuszczalnych stężeń ołowiu, amoniaku i bromianów.
  14. Dyrektywa 78/59 ws. jakości wód wymagających ochrony lub poprawy w celu zachowania życia ryb - z uwagi na generalnie złą jakość wód powierzchniowych konieczność opracowania obligatoryjnych programów ich poprawy.
  15. Dyrektywa 96/61 dotycząca zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich redukcji - konieczność dostosowania istniejących urządzeń technologicznych do wymagań dyrektywy (stosowanie najlepszych dostępnych technik).
  16. Rozporządzenie 3093/94 ws. substancji zubożających warstwę ozonową - termin eliminacji stosowania bromku metylu, konieczność odzysku substancji z pianek (problem techniczny).
  17. Dyrektywa 97/43 Euratom ws. ochrony przed promieniowaniem jonizującym pochodzącym ze źródeł medycznych - problem: osiągnięcie standardów w zakresie minimalizacji dawek, konieczność wymiany aparatury medycznej (poprzedzona inwentaryzacją).

4. WYKAZ ZOBOWIĄZAŃ STRONY POLSKIEJ WYNIKAJĄCYCH Z DWUSTRONNYCH SPOTKAŃ SCREENINGOWYCH

Prawo horyzontalne (zagadnienia ogólne):

Ochrona przyrody:

Ochrona wód:

Gospodarka odpadami:

Kontrola zanieczyszczeń przemysłowych i zarządzanie ryzykiem:

Ochrona powietrza:

Hałas:

Chemikalia i organizmy zmodyfikowane genetycznie:

Bezpieczeństwo jądrowe:

Ponadto Komisja Europejska (zarówno przewodnicząca delegacji, jak i przedstawiciele DG XI) podkreślali konieczność kontynuacji prac nad tzw. tablicami zgodności i kwestionariuszami implementacyjnymi w ramach projektu "Monitorowanie postępu dostosowania prawa w krajach kandydujących do UE", zleconego w ubiegłym roku przez DG XI firmie Milieu i sukcesywnego ich przekazywania. Materiały te pozwolą ocenić Komisji rzeczywisty stan i postęp dostosowania prawa we wszystkich krajach kandydujących w oparciu o jednolitą metodologię.

5. UDZIAŁ PRZEDSTAWICIELI MINISTERSTWA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA W SCREENINGU W INNYCH OBSZARACH NEGOCJACYJNYCH

Problematyka dotycząca leśnictwa pozostająca w kompetencjach MOŚZNiL była przedmiotem screeningu w obszarze "rolnictwo".

Niektóre pojedyncze wspólnotowe akty prawne, pozostające z uwagi na tematykę w kompetencjach MOŚZNiL były także przedmiotem przeglądu w obszarach negocjacyjnych: "energia", "polityka konkurencji", "swobodny przepływ towarów", "swobodny przepływ usług", "transport".

6. UWAGI KOŃCOWE

Stosownie do zasad regulujących pracę Zespołu Negocjacyjnego, oficjalnym polskim dokumentem wewnętrznym jest sprawozdanie ze screeningu opracowane przez sekretarza delegacji polskiej (przedstawicielka UKIE I. Kąkol), które zostanie rozesłane do wiadomości wszystkich członków Zespołu Negocjacyjnego.

Departament Polityki Ekologicznej i Integracji Europejskiej
Wawelska 52/54
00-922 Warszawa
tel. 0-22/825-47-84
fax 0-22/825-87-61
e-mail: msobieck@mos.gov.pl
strona: www.mos.gov.pl
Warszawa, 11.3.99



Otrzymane od Biura Wspierania Lobbingu Ekologicznego.
owoce

początek strony

ISPA1) - NOWY INSTRUMENT WSPARCIA PRZEDAKCESYJNEGO UE

W dokumencie Agenda 2000 (lipiec '97) Komisja Europejska zapowiedziała ustanowienie nowego mechanizmu finansowego, przeznaczonego na wspieranie krajów stowarzyszonych Europy Środkowej i Wschodniej w procesie dostosowania ich systemów prawnych i gospodarek do standardów Unii Europejskiej. W kolejnym dokumencie - Partnerstwo dla Członkostwa (początek 1998 r.) Komisja określiła indykatywną wielkość wsparcia przedczłonkowskiego i zasady, na jakich będzie ono przyznawane. W chwili obecnej istnieje już projekt rozporządzenia Rady w sprawie mechanizmów pomocy przedakcesyjnej (gł. ISPA i SAPARD).

Począwszy od r. 2000 ma funkcjonować specjalny fundusz wspólnotowy ISPA, skierowany na dostosowanie infrastruktury technicznej krajów stowarzyszonych do standardów UE. W szczególności pomoc Piętnastki w jego ramach ma być alokowana na tworzenie, rozbudowę i modernizację infrastruktury ochrony środowiska i transportowej w tych krajach (w proporcji 50% : 50%). W ten sposób Wspólnota chce wspomóc wdrażanie wspólnotowego dorobku prawnego (acquis communautaire) i zrównoważony rozwój gospodarczy (sustainable development) w tej części Europy.

Fundusz ISPA jest uważany za prekursora funkcjonującego obecnie Funduszu Spójności (Cohesion Fund), będącego jednym z podstawowych instrumentów interwencji strukturalnych UE i przeznaczonego na wsparcie infrastruktury w 4 najbiedniejszych krajach Unii: Portugalii, Hiszpanii, Grecji, Irlandii.

Przewiduje się, że na Fundusz ISPA kraje Piętnastki będą przeznaczać ok. 1 mld euro rocznie do r. 2006 na wszystkie 10 krajów starających się o członkostwo w UE. Podział środków finansowych na poszczególne kraje będzie przeprowadzany na podstawie 3 kryteriów: wielkości populacji, PKB mierzonego parytetem siły nabywczej ludności, powierzchni kraju. Pod uwagę będzie również brana również efektywność wykorzystywania środków pomocowych przekazywanych danemu krajowi w przeszłości. Można oczekiwać, że na inwestycje w polskim sektorze ochrony środowiska będzie przypadało co najmniej 120-150 mln euro rocznie. Byłaby to kwota wielokrotnie większa od obecnego wsparcia udzielanego przez program PHARE.

Wsparcie będzie udzielane na indywidualne projekty inwestycyjne oraz pakiety projektów. Warunkiem sine qua non jest to, że muszą one być zgodne z priorytetami wskazanymi w PdC oraz w Narodowym Programie Przygotowania do Członkostwa w UE2) (1998). Koszt całkowity przedsięwzięcia nie powinien być mniejszy niż 5 mln euro (w stosunku do tego warunku Komisja obiecuje pewną elastyczność).

Wsparcie z funduszu ISPA może przyjąć formę: dotacji, pomocy zwrotnej, dofinansowania spłat kredytu (odsetki), funduszu gwarancyjnego. Pomoc w ramach ISPA może być również przyznawana na ekspertyzy, studia wykonalności, ekspertów, działania informacyjne i PR (aczkolwiek w bardzo ograniczonym zakresie).

Dofinansowanie z funduszu może - ale nie musi - pokrywać do 75% udziału wszystkich środków publicznych, zaangażowanych w finansowanie danej inwestycji, wliczając środki ISPA. W związku z tym konieczne będzie współfinansowanie ze strony podmiotów krajowych (fundusze ekologiczne, budżety lokalne, budżet państwa, środki własne inwestora) i wskazane - ze strony międzynarodowych instytucji finansowych, takich jak EIB, EBOiR, BŚ.

Wypłata środków następuje na podstawie memorandum finansowego, w którym zostaną precyzyjnie określone zobowiązania obydwu stron. Do zarządzania programem muszą być ustanowione krajowe struktury i procedury finansowe, zaakceptowane prze Komisję. Państwa - beneficjenci programu zapewnią publiczny dostęp do informacji o programie i pełną przejrzystość działań w jego ramach. Do kontroli wykorzystania środków ISPA uprawnieni będą audytorzy wspólnotowi.

W sprawie funduszu ISPA w Ministerstwie Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa należy kontaktować się z:

Tadeusz Bachleda-Curuś
Podsekretarz Stanu - Główny Geolog Kraju
tel. 0-22/825-46-93 w. 289 (pokój 338)
tel. 0-22/825-46-93
e-mail: tbachled@mos.gov.pl

Wicedyrektor Cezary Starczewski
Departament Polityki Ekologicznej I Integracji Europejskiej
tel. 0-22/825-94-26, 825-00-01 w. 496
e-mail: cstarcze@mos.gov.pl

Klaudiusz Wesołek
tel. 0-22/825-00-01 w. 788
e-mail: kwesolek@mos.gov.pl

Departament Polityki Ekologicznej I Integracji Europejskiej Wawelska 52/54
00-922 Warszawa
tel. 0-22/825-47-84
fax 0-22/825-87-61
e-mail: msobieck@mos.gov.pl
strona: www.mos.gov.pl



Otrzymane od Biura Wspierania Lobbingu Ekologicznego.
1) Fr.: Instrument Structurel de Pre-Adhesion; ang.: Instrument for Structural Policies for Pre-Accession.
2) W obydwu dokumentach zadaniami priorytetowymi dla naszego kraju są przedsięwzięcia z zakresu dostosowania infastruktury wodno-kanalizacyjnej, ochrony powietrza i gospodarki odpadami do wymogów stawianych przez dyrektywy UE.
rysunek



ZB nr 6(132)/99, 1-15.6.99

Początek strony