TRILOGIA VEGANA
CZĘŚĆ PIERWSZA:
SYSTEM SUROWEGO ODŻYWIANIA
W celu łatwiejszego zrozumienia doboru surowego
pokarmu roślinnego, proponuję system oparty na trzech kategoriach:
- ze względu na wartości metaboliczne;
- ze względu na morfologię roślin;
- ze względu na przechowywanie;
1. WARTOŚCI METABOLICZNE POKARMU:
wartość smakowa
Pokarm musi być smaczny, zachęcający do konsumpcji. Każdy z
nas ma własne, specyficzne upodobania smakowe. Upodobania zmieniają
się z wiekiem, sezonem i innymi okolicznościami wskazując że:
ustrój poprzez układ nerwowy kieruje nami "co i ile"
należy konsumować.
Bardzo ważnym aspektem nagminnie zapominanym
przez wielu ludzi, jest to odpowiednia temperatura pokarmu.
W chłodne dni, w zimie, w czasie przeziębienia itd. każdy posiłek
(homogenat, sok lub całe owoce) należy koniecznie podgrzać,
ale tylko do temperatury ok. 35oC, wyższa temperatura,
począwszy od 45oC niszczy enzymy zawarte w surowej żywności
(termometr alkoholowy, unikać rtęci). Całe owoce z wodoszczelnymi
skórkami zanurzyć bezpośrednio w ciepłej wodzie (ok. 45oC),
owoce bardziej delikatne np. jagodowe włożyć w wodoszczelną
torebkę, cały pojemnik owinąć ręcznikami i pozostawić na ok.
20 min., woda oddając część ciepła, ochłodzi się do około 30oC;
lub użyć tzw. inkubatora z regulacją temperatury, ustawiając
regulator na 35oC, owoce są rozgrzane po ok. 2 godz. ("stojące"
powietrze, gazy są słabszymi przenośnikami ciepła dla ciał stałych
i płynnych). Taki posiłek działa rozgrzewająco i poprawia samopoczucie.
Pokarm nieogrzany może przynieść szkody zdrowotne w postaci
przeziębień.
Innym aspektem upodobań smakowych jest uzależnienie.
Podobnie jak z alkoholem, papierosami lub narkotykami, należy
mieć pełne rozeznanie, co danej osobie szkodzi, a co przynosi
długoterminowe dobre samopoczucie. Proszę nie mylić z krótkoterminowym
zadowoleniem, po którym następuje gwałtowne pogorszenie i frustracja.
Właśnie tego należy się wystrzegać -> pokarmów gotowanych.
wartość witaminowo-enzymowa
Ta kategoria charakteryzuje pokarmy ze względu na ilość substancji
wspomagających nasze zdrowie. Najwięcej witamin, enzymów i innych
bardziej lub mniej znanych substancji wspomagających nasz ustrój
zawierają podkiełkowane nasiona zbóż i innych traw, strączkowych
i nasiona roślin oleistych z orzechami włącznie. Z innych pokarmów
to: specjalne drożdże piwne i algi (spirulina), źródło niezbędnych
aminokwasów i witamin, włączając w to witaminę B12. Jedną z
bardzo ważnych substancji, często zapomnianych, jest przede
wszystkim chlorofil. Chlorofil można w pełni nazwać "źródłem
hemoglobiny".
Należy pamiętać: krwinka czerwona zawierająca
hemoglobinę żyje zaledwie 100 dni. Ustrój bez przerwy musi syntetyzować
hemoglobinę, substancjami wyjściowymi do tej syntezy mogą być,
w zależności od naszej diety, albo aminokwasy i cukry (synteza
ta jest długa i kosztowna energetycznie), albo surowy, świeży
chlorofil, niemal gotowa cząsteczka tzw. hemu w hemoglobinie,
wymagająca wymiany praktycznie jednego atomu (magnezu w żelazo).
Biochemiczna ewolucja roślin i zwierząt ściśle się zazębiają
dla obopólnego dobra. Wzory chemicznych struktur chlorofilu
i hemoglobiny można znaleźć i porównać w podręcznikach biochemii.
Książkę należy odpowiednio zorientować, aby oba rysunki nałożyły
się.
wartość energetyczna
Ta kategoria obejmuje pokarmy ze względu na
ilość kalorii, którą organizm może otrzymać z pożywienia. Najbardziej
kalorycznym, łatwo przyswajalnym pokarmem to naturalny koncentrat
roślinny wytwarzany przez pszczoły tj. miód, ekstrahowany na
chłodno (do 40oC), aby zachować aktywne enzymy (przed spożyciem
koniecznie rozcieńczyć w ciepłej wodzie lub soku itp. do 35oC);
kiełki nasion roślin oleistych, np.: słonecznik, mak, sezam,
siemie lniane, wszelkiego rodzaju podkiełkowane lub nawet namoczone
orzechy; z owoców tropikalnych: awokado, oliwka, banan; owoce
krajowe - śliwka, brzoskwinia, morela, gruszka, winogrona. Spożywana
ilość zależy od aktywności motorycznej danej osoby, więcej dla
sportowców i wyczynowców, mniej dla ludzi w starszym wieku.
wartość włóknikowa
Wartość włóknikowa charakteryzuje pokarm ze względu na prawidłowe
funkcjonowanie układu pokarmowego, zwłaszcza jelit. Określa
objętościową wartość pokarmu, daje poczucie wypełnienia i optymalnych
warunków trawienia. Rośliny korzeniowe bogate w tzw. twardy
włóknik i materiały zapasowe potrzebują więcej czasu na przetworzenie
tego rodzaju pokarmu w bardziej prosty i lepiej przyswajalny.
Najlepszym sposobem jest zrobienie homogenatu np. marchewkowego,
poddać dwugodzinnej inkubacji w temperaturze pokojowej (do 24
godz. w temperaturze 4oC). Ponieważ mieszanina inkubacyjna jest
bardzo reaktywna, najlepszym naczyniem jest zamkniętym szklany
słój o odpowiedniej wielkości ustawiony w zaciemnionym miejscu
lub przykryty np. papierową torebką. Przed konsumpcją odsączyć
na sitku, a potem dla smaku dodać miodu lub innych dodatków
smakowo-witaminowych (homogenat kiełkowy, proszek ze specjalnych
drożdży piwnych, sok owocowy). Dodatek soku ze świeżych owoców,
a najlepiej świeżego soku marchewkowego wzbogacającego w enzymy
marchewkowe, polepsza smak i trawienie. Na koniec ostrożnie
podgrzać zaledwie do 35oC, z uwagi na termicznie wrażliwe enzymy.
Najbardziej pożądanym przez nasz ustrój rodzaj
włóknika to tzw. miękki włóknik - pektyny. Doskonałym źródłem
pektyn są jabłka, porzeczki, agrest, bardzo często używane w
galaretkach roślinnych (dobre źródło w czasie zimy) zamiast
galaretki zwierzęcej opartej na żelatynie. W części początkowej
układu pokarmowego pektyny stwarzają odpowiednie warunki do
trawienia (odpowiednia konsystencja i inne fizyko-chemiczne
własności). W okrężnicy, pektyny zapobiegają przerostom szkodliwych
bakterii np. E.coli; wpływają stymulująco na osiedlanie się
bakterii symbiotycznych produkujących wiele pożytecznych substancji,
m.in. witaminy, włącznie z K i B12.
2. MORFOLOGIA ROŚLIN:
To ujęcie reprezentuje spojrzenie na żywność z punktu widzenia
morfologii roślin wyższych, podkreślając funkcje poszczególnych
części dla rośliny i wynikających z tego wartości pokarmowych
dla ustroju człowieka.
a) LIŚĆ - jest przede wszystkim źródłem chlorofilu,
"magicznego" związku katalizującego na świetle proces
rozpadu wody na tlen i wodór. Przykłady gatunków roślin powszechnie
znanych a konsumowanych przez mniej liczną grupę ludzi to: kilkutygodniowe
siewki zbóż i innych traw, strączkowych, liść selera, pokrzywy,
szczawiu, szpinaku, buraka ćwikłowego, pietruszki, kapusty,
sałaty, szczypiorku itp.
b) KWIAT - jest źródłem różnego rodzaju pigmentów,
pyłku, miodu, hormonów roślinnych itp. Funkcją kwiatu jest przywabić
fruwająco-biegające organizmy w celu transportu pyłku (gamety
męskiej) do zapylenia, pierwszego kroku do zapłodnienia gamety
żeńskiej. Przykładem gatunków roślin powszechnie znanych i konsumowanych
to: pączki kwiatowe kalafiora i brokułu; rzadziej używane to:
płatki róży i innych kwiatów, zapomniane źródło mniej poznanych
i unikalnych życiodajnych substancji.
c) OWOC - jest organem magazynującym, zachęcającym
konsumenta do zjedzenia w celach transportu nasion na nowe miejsca,
krótko mówiąc symbioza. Owoce mogą być bardziej uwodnione, dostarczające
wodę, np.: pomidor, ogórek, arbuz, owoce cytrusowe i jagodowe,
wiśnia, czereśnia; mniej uwodnione, bogatsze w węglowodany np.
daktyl, banan, śliwka, brzoskwinia, morela, winogrona; lub dostarczających
tłuszczów np. awokado, oliwka.
d) NASIONO - jest organem magazynującym zniechęcającym
do zjedzenia poprzez inhibitory enzymów, przed spożyciem należy
nasiona odpowiednio podkiełkować a łupinki/pokrywki nasienne
(miejsce inhibitorów enzymowych i innych substancji zniechęcających)
usunąć, żeby otrzymać pełnię różnego rodzaju enzymów, białek,
tłuszczów itp. Przykłady roślin to: zboża, rośliny oleiste,
takie jak: słonecznik, mak, sezam, siemie lniane, konopie, koper,
kminek itp., orzechy: laskowy, włoski, pistacjowy, brazylijski,
arachidowy, kokosowy, makadamia, migdały; rośliny motylkowe:
fasola chińska (mung), soja, fasola, groch, bób itp.
e) KORZEŃ/KORZENIOPODOBNY - podziemny organ
spichrzowy roślin z reguły z dużą ilością twardego włóknika,
korzenie nadające się do bezpośredniego spożycia np. w postaci
soków to: marchew, buraki, rzodkiewka, seler, batat; korzenie
z dużą ilością substancji drażniących, zniechęcających do konsumpcji,
których sok lub pulpę należy inkubować przez 2-12 w zależności
od temperatury to: cebula, czosnek (przekształcone liście),
ziemniak (bulwiasta łodyga), chrzan, imbir.
3. WARUNKI PRZECHOWYWANIA:
Kategoria ta uwzględnia naturalne zdolności poszczególnych części
roślin do krótszego lub dłuższego okresu "poczekalni",
bez uciekania się do chemicznych konserwantów trujących nasz
ustrój. Generalnie jednak wszystko co świeże, "prosto z
pola" jest naturalnym dla człowieka i innych zwierząt najwyższej
jakości pożywieniem.
a) łatwo psujące się, uwodnione (kilka dni):
pokarm liściowy wymaga szybkiego spożycia, po ścięciu liści.
b) średnio wytrzymałe (kilka tygodni):
większość owoców i kwiatów, im bardziej uwodnione tym krótszy
okres przechowywania.
c) dobrze przechowujące się (kilka miesięcy):
są to przede wszystkim rośliny korzeniowe, cebulowe: w chłodnym,
przewiewnym miejscu; korzenie marchwi, pietruszki, buraków,
selera itp. w piasku (4oC).
d) bardzo dobrze przechowujące się (kilka lat):nasiona
i orzechy, zawierają ok. 5-15% wody. Najlepszym środkiem konserwującym
jest cukier zabezpieczający przed pleśniami, bakteriami i owadami,
wysoka wartość osmotyczna (wysysa wodę). Środek wielokrotnego
użycia, praktycznie bez końca. Przed ponownym użyciem cukru
jako konserwanta należy cukier osuszyć np. na słońcu lub w suszarni.
Do odzielenia cukru od przechowywanego materiału pomocnym sprzętem
jest sitko o odpowiednio dobranych oczkach. Dla nasion mniejszych
od cukru np. nasiona maku, oczka sita powinny zatrzymywać cukier,
odwrotnie dla nasion lub orzechów, które są większe od kryształków
cukru. Ewentualnie cukier można rozpuścić w wodzie, roztwór
oddzielić od nasion. Regeneracja cukru z roztworu poprzez odparowanie
wody.
W czasie przechowywania należy chronić żywność
przed długotrwałym naświetlaniem, które działa katalizująco,
niszcząc niektóre witaminy i inne życiodajne związki, jako źródło
fotonów przyspiesza utlenianie (O2->2O-).
PIELĘGNACJA OCHRONNA ROŚLIN
Rośliny przeznaczone na kilkutygodniowe siewki (źródło chlorofilu)
są bardzo atrakcyjnym pokarmem dla ptaków, zarówno w miastach
jak i w terenach mniej zurbanizowanych. Metodą prób i błędów
stwierdziłem: najlepszym domowym sposobem na ochronę doniczek
z młodymi siewkami jest założenie siatki lub siatkowych koszy.
Mechaniczna osłona jest najbardziej prostym a zarazem efektywnym
i ekologicznym sposobem ochrony roślin.
OBSŁUGA I CZYSZCZENIE SPRZĘTU
Długotrwała eksploatacja homogenizatora zależy od nas. Urządzenie
zawiera szybkoobrotowe nożyki, których nie można przeciążać,
zwłaszcza przy włączaniu, ponieważ spali się silnik. Najlepiej
zorganizować przedłużacz z wyłącznikiem, po podłączeniu, przełącznik
na urządzeniu włączyć na stałe, a operować wyłącznikiem na przedłużaczu.
Ta modyfikacja pozwala na umieszczenie maszyny w odpowiednim
dźwiękochłonnym pojemniku, przykrytym od góry ręcznikami, pozostawiając
wolny otwór wsypowy, co pozwala na znaczne obniżenie poziomu
hałasu. Przed uruchomieniem maszyny należy w pierwszej kolejności
przygotować małe kawałki owoców, warzyw itp. oraz wodę, roztwór
miodu, sok itp., włączyć przedłużacz, wlać małą ilość płynu,
następnie kawałek po kawałku dodawać owoców, warzyw itd., kontrolując
gęstość homogenatu poprzez dolewanie płynu. Maszyna pracuje
najlepiej do wypełnienia w 3/4 pojemnika. To zapewnia cichą
i bezawaryjną, długoterminową eksploatację.
Szybkim i efektywnym sposobem czyszczenia i
mycia sokownika, sokowirownika itp. jest użycie szczoteczki
do zębów do mycia siteczka oraz pędzla malarskiego dla pozostałych
części. Odpowiedniej wielkości, uprzednio nieużywane, płaskie
pędzle malarskie są doskonałe do mycia naczyń i innego sprzętu
(nie ma potrzeby zanurzać rąk w wodzie). Niezastąpione także
w łazience do mycia zlewów lub w toalecie do namydlania muszli
klozetowej, z powodzeniem zastępuje to używanie - toksycznych
dla naszego zdrowia i środowiska - środków odkażających.
POZBYWANIE SIĘ ODPADKÓW ORGANICZNYCH
Miękkie części roślinne takie jak: skórki, łupiny itp. są atrakcyjnym
pożywieniem dla bakterii, grzybów, owadów itd., nieodzowna część
naturalnego procesu rozkładu, krążenia materii i energii w środowisku.
Latem, aby uniknąć procesu rozkładu w koszu, który zazwyczaj
zaczyna być oblegany przez wielogatunkowe stworzonka można zastosować
kilka wariantów:
- Zbiórka materiału, wstępne drobne pocięcie i umieszczenie
np. w lodówce 4oC. Pozwala to na zorganizowanie pewnego
rodzaju sesji 1-2 razy w tygodniu.
- Drobno posiekany materiał namoczyć w wodzie przez około
dwie godziny w celu zmiękczenia.
- Zmiękczony i uprzednio drobnoposiekany materiał zhomogenizować
w homogenizatorze, najlepiej maszynę zarezerwować jedynie
do tej czynności z uwagi na higienę.
- Półpłynny homogenat idealnie nadaje się na kompost, wiele
osób dodając do kompostu duże kawałki, oczekuje szybkiego
ich rozkładu a to tak nie działa. Działkowym sposobem zrobienia
pryzmy kompostowej jest "karuzelowy" system kompostu
dżdżownicowego, dodawanie nowego materiału po promieniu
koła, wytwarza się gradient od przerobionego kompostu -
tył, do świeżego materiału od czoła. Wybierając gotowy kompost
zwalnia się miejsce na nowy materiał, w koło bez końca.
- Synchronizacja z praniem lub kąpielą aby użyć tzw. podwójnego
obiegu wody do rozcieńczenia homogenatu organicznego z przeznaczeniem
do muszli klozetowej. Ten wariant powinien być wykorzystany
jedynie wtedy gdy do systemu kanalizacyjnego podłączona
jest z prawdziwego zdarzenia oczyszczalnia ścieków. Oczyszczalnia
rutynowo utylizuje ścieki poprzez: wytwarzanie gazu - metanu
dla celów podgrzewania lub wytwarzania elektryczności, a
stałe, pofermentacyjne osady kierowane są do kompostowni
z przeznaczeniem na produkcję kompostu nawozowego. Natomiast
oczyszczona i dotleniona woda jest kierowana do podlewania
roślin np. nawadnianie kropelkowo-korzeniowe. Negatywną
stroną jest niezdysciplinowanie i wyrzucanie dużych kawałków,
przyczyna zatorów w rurach. Wybór należy do ciebie.
- W przypadku gdy punkt 4 lub 5 nie jest spełniony, wynoszenie
schłodzonego materiału organicznego z synchronizować z dniem
wywozu przez firmę utylizacyjną.
WŁASNE DOŚWIADCZENIA
Drogą prób i błędów sam dochodziłem do zestawu komponentów 100%
surowej diety. Początkowo dodawałem surową, świeży homogenatlub
soki do gotowanych pokarmów, zwiększając ilość surowego, a zmniejszając
ilość gotowanego pożywienia. Chleb smarowałem świeżo przygotowaną
pastą: woda ze zmielonymi w młynku do maku nasionami roślin
oleistych (wyłuskany słonecznik, mak, sezam), ewentualnie można
dodać miodu.
Po "odkryciu" homogenatu kiełkowo-chlorofilowego,
dającego mi największą satysfakcję, przeszedłem na pełną surową
dietę. Homogenat kiełkowo-chlorofilowy składa się z kilkudniowych
kiełków zbóż (jęczmień, pszenica), lub strączkowych [fasola
chińska (mung), groch, fasola europejska i in.] oraz ich kilkutygodniowych
siewek. Pierwsze są źródłem enzymów, drugie to źródło chlorofilu.
Mieszając ten sam gatunek rośliny tj. kiełki np. pszenicy z
kilkutygodniowymi źdźbłami. Dla smaku i podniesienie wartości
kalorycznej dodać miodu, owoców itp. W czasie chłodów należy
podgrzać homogenat do 35oC i pić przez słomkę.
Do podgrzewania najlepiej użyć niemetalowych
naczyń lub garnek pokryty teflonem. Teflon, który jest chemicznie
bardziej odporny od szkła zabezpiecza przed rozpuszczaniem metali
w homogenacie. W ten sposób unika się nadmiaru metali mających
niekorzystny wpływ na nasze zdrowie. Podobne zabezpieczenie
powinno być zastosowane w rurach doprowadzających wodę pitną.
Obecna kranówka, jak sam doświadczyłem, dostarcza nadmiaru metali,
które co najmniej osłabiają nasz system immunologiczny. Symptomy
chorobowe to częste przeziębienia. Po tygodniu codziennego jedzenia
ciepłej homogenatu kiełkowo-chlorofilowego (35oC) przeziębienie
bezpowrotnie przechodzi.
W klimacie umiarkowanym namiastką surowych
owoców są suszone owoce przechowywane w cukrze i w szklanych
słojach, w ten sposób można przechowywać aż do następnego sezonu
lub dłużej. Bardzo dobra metoda to tzw. liofilizacja owoców
(osuszanie homogenatu owocowego w próżni i niskiej temperaturze),
proces używany w mikrobiologii do przechowywania na wiele lat
bakterii, po to aby powtórnie "przywrócić bakterie do życia".
To można z powodzeniem zastosować na stacjach polarnych. Hodowla
kiełków i siewek zbóż itp. nie zajmuje zbyt dużej przestrzeni,
aby mieć całoroczny dostęp do najwyższej jakości pożywienia.
Aleksander Kwiatkowski
Melbourne 11.10.2002
Powyższy materiał jest oryginalnym
tekstem. Za treść odpowiedzialność ponosi tylko i wyłącznie
autor, Aleksander Kwiatkowski, kontakt poprzez ZB.
|