INDIANIE, ZIEMIA I ŻYCIE...
(WSPOMNIENIA ŚWIĘTEGO BIEGU NA RZECZ ZIEMI I ŻYCIA - EUROPA 1990)

Indiańskie opowieści, tradycje i rytuały uczą, że życie jest kręgiem wszystkich żywych istot, które są od siebie nawzajem uzależnione i są ze sobą połączone. Jeśli nie podtrzymuje się każdego z tych połączeń, to krąg pęka i życie kończy się.

Zależność człowieka od Przyrody oddaje m.in. Modlitwa Dziękczynienia Seneków, odmawiana przed każdym uroczystym spotkaniem. Mówi ona w części:
"Składamy teraz podziękowania Stwórcy...
Dziękujemy naszej Matce Ziemi, z której piersi wyrasta wszystko, co żyje.
Za wszelką roślinność, od której zależy nasze istnienie, za krzewy, drzewa, kwiaty i trawy.
Za trzy siostry - kukurydzę, fasolę i dynię, których codzienie spożywanie podtrzymuje nasze życie...
Dziękujemy za strumienie, rzeki, jeziora i wszelkie wody na ziemi, które oczyszczają nas i gaszą nasze pragnienie;
Za zioła i korzenie wszelkiego rodzaju, które dają nam siłę i przywracają zdrowie,
Za winne krzewy, słodkie poziomki, drzewa owocowe, klony dające ożywczy sok i za wszelkie drzewa

Dziękuję za naszych Braci i Siostry - za wszystkie zwierzęta, małe i duże, które razem z nami zaludniają ten świat;
Za ptaki ziemi, powietrza i wody; aby nadal cieszyły się bogactwem i pięknem głosów...
Za naszych Praojców, Istoty Grzmotu, które nawilżają ziemię i umożliwiają wzrost roślinom,
Za naszego Starszego Brata - Słońce, które wszystkim mieszkańcom Matki Ziemi zapewnia ciepło i światło, daje życie i umożliwia rozwój.
Wszyscy wyrażamy naszą wdzięczność i składamy podziękowania."

Szacunek tubylczych Amerykanów dla Matki Ziemi i praw Natury odzwierciedlały ich sposoby gospodarowania i systemy wartości. Europejskiej koncepcji świętości własności prywatnej przeciwstawiają świadomość świętości Ziemi i Życia. Nikt nie wątpi, że nie można żyć bez żywności, odzieży i schronienia. Indianie wiedzą też, i przekonują o tym innych, że nie da się żyć bez czystej wody, świeżego powietrza i przyjaznego otoczenia...