LAMENT NAD GÓRAMI IZERSKIMI

Widziałam lasy
podobne cmentarzom bez granic
oko żaliło się
patrząc na krzyże czarnych drzew
Pytałem - kto im odebrał
radość pnięcia się ku słońcu?
i kto im odebrał radość
pozdrawiania ptaków
przelatujących z jednego krańca
świata na drugi kraniec?
Widziałem udręczoną Ziemię
nie mogła się podnieść
spod trupów tysięcy drzew
Góry płakały
opatrując jątrzące się rany
a Ty Boże wtedy powiedziałeś do mnie:
- "do tego doprowadziło
twoje nieposłuszeństwo
ja dałem ci wszystko dobre"