WIERZENIA I RELIGIA INDIAN
W całej opisanej historii ludzkości nie było prawdopodobnie żadnej rasy kierującej się wierzeniami religijnymi bardziej niż dawni Indianie amerykańscy. Ich wierzenia miały wpływ prawie na wszystko co robili lub myśleli i to zarówno w dzień, jak i w nocy. Większość swego czasu poświęcali oni na duchowe nauki, kontemplacje i rytuały, zamiast przeznaczać go na inne aspekty swej drogi życia.
Ziemia była dla Indian kościołem, a niebo - dachem tego kościoła. Każda część cyklu życia Indian wspierana była odpowiednim rytuałem. Słowa ceremonialnych modlitw mogły być wymawiane w tajemnicy przez poszczególne osoby lub w formie pieśni i tańców, w których uczestniczyły setki osób. Każdy rytuał, od najprostszego do bardziej złożonego, odbywał śię zgodnie z ustaloną formułą. Każdy taniec, śpiew, pieśń czy modlitwę wykonywano ściśle według określającej je tradycji. Jakiekolwiek odchylenia nie tylko były zakazane, ale wbudzały wprost strach przed tym, że ceremonia może nie być dokonana.
Żadna Rada nie podjęła decyzji i nic nie było zrobione, zanim nie uproszono mocy nadprzyrodzonych o kierownictwo i wsparcie. Prośba taka była okazywana przez prosty gest lub skomplikowaną serię modlitw i tańców. Indianie widzieli ludzkie i osobiste cechy charakteru we wszystkich zwierzętach, roślinach i drzewach. Wierzyli, że wszystkie rzeczy są żywe, wierzyli w istoty nadziemskie i w dusze mogące oddzielić się od ciała. Ich bóstwa mają charaktery i osobowości, które Indianie znajdują w samych sobie i w całej otaczającej ich Ziemi.
Indianie wierzyli, że choroby są sprowadzane przez Ducha Istot, który w jakiś sposób został obrażony. Wierzyli też, że rozgniewanego Ducha można uspokoić przez odpowiedni rytuał i modlitwę. Do oddalenia chorób i zagojenia ran używany był "leczniczy człowiek". Była to postać kojarzona zarówno z religią, jak i z wielką siłą polityczną.
Zmagając się ze zrozumieniem niewytłumaczalnych sił życia i natury, dawni Indianie zakładali, że każde żywe ciało i każda rzecz w otoczeniu posiada pewien stopień siły magicznej. Było wiele nazw takiej siły i energii, ale nazwa ORENDA jest tu najbardziej wyrazista. W naszym języku słowo to może mieścić w sobie takie pojęcia jak: tajemnica, nieśmiertelność i cudowność. Słowa te są jednak zaledwie aluzją do tego jak głębokie było dla Indian określenie Orendy. Rzadko kiedy dzień Indianina pozbawiony był choćby krótkiej chwili, w której on lub ona dziękowali swym bóstwo i wychwalali je za ich wielką łaskawość.
z "Dallas Times Herald"
tłum. Szaman