WIERZENIA I RELIGIA INDIAN 
     W całej opisanej historii ludzkości nie było 
prawdopodobnie żadnej rasy kierującej się wierzeniami 
religijnymi bardziej niż dawni Indianie amerykańscy. Ich 
wierzenia miały wpływ prawie na wszystko co robili lub 
myśleli i to zarówno w dzień, jak i w nocy. Większość 
swego czasu poświęcali oni na duchowe nauki, kontemplacje 
i rytuały, zamiast przeznaczać go na inne aspekty swej 
drogi życia. 
     Ziemia była dla Indian kościołem, a niebo - dachem 
tego kościoła. Każda część cyklu życia Indian wspierana 
była odpowiednim rytuałem. Słowa ceremonialnych modlitw 
mogły być wymawiane w tajemnicy przez poszczególne osoby 
lub w formie pieśni i tańców, w których uczestniczyły 
setki osób. Każdy rytuał, od najprostszego do bardziej 
złożonego, odbywał śię zgodnie z ustaloną formułą. Każdy 
taniec, śpiew, pieśń czy modlitwę wykonywano ściśle według 
określającej je tradycji. Jakiekolwiek odchylenia nie 
tylko były zakazane, ale wbudzały wprost strach przed 
tym, że ceremonia może nie być dokonana. 
     Żadna Rada nie podjęła decyzji i nic nie było 
zrobione, zanim nie uproszono mocy nadprzyrodzonych o 
kierownictwo i wsparcie. Prośba taka była okazywana przez 
prosty gest lub skomplikowaną serię modlitw i tańców. 
Indianie widzieli ludzkie i osobiste cechy charakteru we 
wszystkich zwierzętach, roślinach i drzewach. Wierzyli, że 
wszystkie rzeczy są żywe, wierzyli w istoty nadziemskie i 
w dusze mogące oddzielić się od ciała. Ich bóstwa mają 
charaktery i osobowości, które Indianie znajdują w samych 
sobie i w całej otaczającej ich Ziemi. 
     Indianie wierzyli, że choroby są sprowadzane przez 
Ducha Istot, który w jakiś sposób został obrażony. 
Wierzyli też, że rozgniewanego Ducha można uspokoić przez 
odpowiedni rytuał i modlitwę. Do oddalenia chorób i 
zagojenia ran używany był "leczniczy człowiek". Była to 
postać kojarzona zarówno z religią, jak i z wielką siłą 
polityczną. 
     Zmagając się ze zrozumieniem niewytłumaczalnych sił 
życia i natury, dawni Indianie zakładali, że każde żywe 
ciało i każda rzecz w otoczeniu posiada pewien stopień 
siły magicznej. Było wiele nazw takiej siły i energii, ale 
nazwa ORENDA jest tu najbardziej wyrazista. W naszym 
języku słowo to może mieścić w sobie takie pojęcia jak: 
tajemnica, nieśmiertelność i cudowność. Słowa te są jednak 
zaledwie aluzją do tego jak głębokie było dla Indian 
określenie Orendy. Rzadko kiedy dzień Indianina pozbawiony 
był choćby krótkiej chwili, w której on lub ona dziękowali 
swym bóstwo i wychwalali je za ich wielką łaskawość. 
z "Dallas Times Herald" 
tłum. Szaman