WIEJE WIATR... 


     Wiatr jest najobfitszym ze wszystkich znajdujących 
się na kuli ziemskiej źródeł energii. Źródło to jest 
przy tym, w przeciwieństwie do innych źródeł, 
niewyczerpane i stale odnawiające się. Wykorzystanie 
energii wiatru całej kuli ziemskiej tylko w jednej 
dziesięciomilionowej części - co może być względnie 
łatwo w rzeczywistości osiągnięte - dałoby dziesięć 
milionów MW, co jest wartością porównywalną z mocą 
wszystkich istniejących siłowni na kuli ziemskiej. 

     Polska nie jest krajem szczególnie obfitującym w 
wiatry. Największa ilość wietrznych dni w roku przypada 
w pasie nadmorskim (na Pomorzu) oraz na zachodzie 
Polski, gdzie wiatry wieją w ciągu 90-80% wszystkich 
dni w roku. Dlatego też Duńczycy instalują tam silniki 
wiatrowe. W miarę przesuwania się coraz bardziej na 
południo- wschód od tych rejonów, ilość dni wietrznych 
maleje i w obszarze południowo- środkowym kraju dochodzi 
do 40% wszystkich dni. Południowy region podgórski jest 
raczej ubogi w wiatry. 

     Wykorzystanie energii wiatru ma dwa dość odrębne 
cele, a mianowicie: pierwszy, to uzyskanie mocy i 
energii w miejscach pozbawionych innych, dogodniejszych 
ich źródeł, a zwłaszcza w miejscach odległych od 
elektrycznych linii rozdzielczych oraz drugi, to 
uzyskanie oszczędności paliwa przez współpracę zespołów 
wiatrowych z siecią elektryczną. Wśród użytkowych celów 
wykorzystania energii wiatru można wyodrębnić kilka grup 
odbiorców: 

- dla celów gospodarstw wiejskich, 
- dla drobnego przemysłu i rzemiosła, 
- dla celów melioracyjnych, 
- do wytwarzania energii elektrycznej. 

     Płaty nośne silnika wiatrowego mogą być 
rozmieszczone w ten sposób, że pod działaniem wiatru 
przesuwają się w kierunku wiatru albo w kierunku 
prostopadłym do wiatru. Stosownie do tych dwóch zasad 
działania wyróżnia się silniki wykorzystujące czołowe 
parcie wiatru (bębnowe, karuzelowe itp., rys. 1); w 
silnikach tych płaszczyzna obrotu jest równoległa do 
kierunku wiatru. Do drugiej grupy zalicza się silniki 
wykorzystujące boczne oddziaływanie wiatru (skrzydłowe, 
śmigłowe itp.); w silnikach tych płaszczyzna obrotu jest 
prostopadła do kierunku wiatru. 

     W Instytucie Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn 
Politechniki Krakowskiej realizowany jest obecnie 
prototyp silnika karuzelowego zupełnie nowej konstrukcji 
(rys. 2). Jest to silnik średniej mocy (500 W), lekki 
(50 kg przy 5 m ca wysokości) i przeznaczony do 
ładowania akumulatorów zasilających urządzenia 
elektryczne np. w schroniskach wysokogórskich i w 
odosobnionych obiektach; możliwe jest również zwracanie 
energii do sieci energetycznej. Model prototypowy był 
już prezentowany na Wystawie Postępu Technicznego i 
Wdrożeń w Katowicach w 1988r. Silnik jest wciąż 
udoskonalany i najnowsza wersja ma m.in. lepsze 
własności aerodynamiczne i jako generator zastosowany 
jest tu alternator Fiata 126p. 

     Na zakończenie warto wspomnieć, że są również 
przeciwnicy programów wykorzystania energii wiatru. 
Sprzeciwiają się oni budowie elektrowni wiatrowych 
głównie jednak ze względów estetycznych. Twierdzą, że 
budowa tysięcy nowoczesnych wiatraków zepsuje krajobraz 
kraju. 

     Wyłączę już to radio; szkoda prądu... 

Krzysztof Firek 

     W artykule wykorzystano: 
1) "Silniki wiatrowe" - W. Jagodziński, PWT - Warszawa 
1959. 
2) Artykuł "Nie wykorzystana energia wiatru" w: "Rynki 
zagraniczne" nr 135/91. 

// gdzie są rysunki?//

Do spisu