PROSZĘ...

Na tym

najgorszym

z możliwych

światów

gdzie od wieków

przemoc, wyzysk, nędza i krew

gdzie władca, minister, bogaty

życiem swym

gorszy

maluczkich i nieszczęśliwych

kwitną sady

na wiosnę

słychać śpiew ptaków

i zdarza się

mądrość Greków

dobroć świętego Franciszka

poświęcenie Ojca Kolbego

i zwykły

kogoś życzliwy

uśmiech.

* * *

Jeżeli jest niebo

będą w nim przede wszystkim

pszczoły

i mrówki

za mądre poświęcenie.

Jeśli jest niebo

będzie w nim pies

męczennik zagrodowy

lecz dzielny.

I koń

pracujący dla nas

za żłób strawy

i baty.

Ale będzie w nim mało

ludzi.

MŁODY LAS

Gdy wycinają młody las

I cieknie sok z przeciętych pni,

nie gaśnie żadna z ważnych gwiazd,

Nic nie wstrzymuje biegu dni

I słychać tylko siekier jęk,

Bo nie jest skargą drzew ich trzask.

W tej ciszy duma jest i lęk,

Gdy wycinają las.

A kiedy zwożą młody las,

Gałęzi rośnie gęsty stos.

Za którymś ze strąconych gniazd

W rozpaczy ptak gdzieś krzyknie w głos.

Ale nie tonie nikt we łzach,

Gdy pnie padają raz po raz.

W tej ciszy godność jest i strach,

Gdy zwożą młody las.

A kiedy palą młody las,

To słychać jęk i pisk, i huk,

I dym przesłania słońca blask,

I żar ogromny zwala z nóg,

I piją z drwalem drwal za trzech,

Zyskowny chwaląc sobie czas.

I słychać rzeczy wiecznych śmiech,

Gdy palą młody las.

Po karczowisku błądzi wiatr,

W popiół rozwiany ogień zgasł.

Odeszli drwale do swych chat

I... rośnie młody las.

Z CODZIENNOŚCI

To wcale nie jest takie normalne.

Wstawać rano z zapachem kawy i dymu.

Biegiem na spotkanie ludzi w zatłoczonym życiem autobusie.

Dotrzeć do miejsca przeznaczenia by jak inni żyć.

Tak jakby z przyzwyczajenia, a tak niewiele czasu upłynęło.

Po to by stać się takim samym zatłoczonym życiem autobusem.

Tylko czasami wieczorem spotykam na przystanku ukrzyżowanego Chrystusa

tego miasta, ze swoimi

wnętrznościami na chodniku lub na barierce mostu,

kolejny raz...