Ostatnio u obywatelki holenderskiej Pauli Ketz stwierdzono znacznie podniesiony poziom dioksyn we krwi, łożysku i mleku. Pani Ketz mieszka w pobliżu spalarni odpadów komunalnych AVIRA w Arnhem, we wschodniej cześci Holandii. Równie niebezpieczny poziom dioksyn znaleziono w tkance tłuszczowej i wątrobie owiec wypasanych w pobliżu spalarni. Powyższe wyniki są rezultatem badań przeprowadzonych przez dr K. Olie i prof. dr K. Koppe z Wydziału Chemii środowiskowej i Toksykologii przy Uniwersytecie w Amsterdamie. Zostały one opublikowane przez niezależną, pozarządową organizacje Registration Network for Health and Environment.

Przez ostatnie siedem lat u pani Ketz zaczeły wystepować nietypowe objawy chorobowe. W tym samym okresie zanotowano nadzwyczaj wysoką śmiertelność wśród należących do niej jagniąt. Paula Ketz zaczeła domagać sie od władz lokalnych i regionalnych, by przeprowadzono badania jakości powietrza i poziomu zatrucia dioksynami na terenie Arnhem, spotkała sie jednak z odmową. Pani Ketz ostatecznie sama podjeła sie zorganizowania badań na własny koszt. Badania te przeprowadzili dr K. Olie, toksykolog i prof. dr J. Koppe, neonatolog, z Uniwersytetu w Amsterdamie. Wyniki analiz poddano ocenie dr J.L.M. Hö ppener-Helmich z organizacji Registration Network for Health and Environment.

Problem okazał sie poważny. Jak sie okazało, koncentracja dioksyn we krwi pani Ketz wynosiła 36.1 teq. Jest to wartość o 40% wyższa niż średni poziom zawartości dioksyn stwierdzony w organizmach ludzkich w wyniku niemieckich badań z 1992 r. Według dr Olie i prof. Koppe poziom dioksyn we krwi pani Ketz jest znacznie wyższy niż u reszty populacji holenderskiej. Kolejne testy ujawniły, że jej mleko zawiera 35.2 teq, a łożysko - 48.3 teq. Wartości te korespondują z wysokim zanieczyszczeniem powietrza, które wystąpiło w 1988, zanim wprowadzono obowiązek stosowania w holenderskich spalarniach filtrów gazów wylotowych. Obowiązek ten, jak i inne podobne środki, zostały wprowadzone od roku 1989. Spodziewano sie zredukowania emisji dioksyn, jednak najwyraźniej w spalarni AVIRA problem ten nadal nie jest rozwiązany. Stan zdrowia pani Ketz jest tak poważny, że dr Olie odradził jej karmienie dziecka piersią.

Badania wykazały, że struktura chemiczna dioksyn stwierdzonych u pani Ketz wskazuje na to, iż dostały sie one do organizmu głównie drogą oddechową. Rodzaj i skład substancji toksycznych stwierdzonych u p. Ketz odpowiada dokładnie tym, jakie oznaczono w gazach wylotowych, popiołach i żużlach pochodzących ze spalarni odpadów, a szczególnie tej zlokalizowanej w Arnhem.

Zbadano owce pochodzącą z tego samego terenu i stwierdzono, że poziom steżenia dioksyn w jej wątrobie równy jest 37 teq, czyli znacznie wiecej niż w organizmach owiec wypasanych w innych regionach Holandii. Co wiecej, tkanka tłuszczowa zwierzecia zawierała 9.8 teq steżenia dioksyn, tj. cztery razy wiecej niż średnia krajowa. Wielkość ta jest równa najwyższemu steżeniu stwierdzonemu w organizmach owiec podczas badań emisji toksycznych ze spalarni avr Rijnmond pod Rotterdamem, przeprowadzonych w 1989r. W rezultacie "afery dioksynowej w Rijnmond" rząd holenderski wprowadził nowe normy emisji w celu kontroli dioksyn zatruwających środowisko. Jednak wyegzekwowanie tych norm okazało sie, jak widać, odrebnym problemem.

Spalarnia odpadów komunalnych w Arnhem avira znana jest z przekraczania norm emisji, nielegalnego składowania popiołów lotnych w otwartym terenie oraz nielegalnej sprzedaży pozostałości po spalaniu do Niemiec. Zakład w Arnhem nadal w poważnym stopniu łamie niemieckie normy emisyjne. Testy przeprowadzone w 1994 wykazały steżenie dioksyn w gazach wylotowych równe 3.17 ng/Nm³ - przekraczające ponad trzydzieści jeden razy maksymalny dopuszczalny w Holandii poziom 0.1 ng/Nm³. Poziom emisji przekracza także normy dotyczące innych gazów, takich jak tlenki azotu (No_x), tlenek wegla (CO), a także rteci (Hg). Stan ten nie ulega poprawie mimo zamontowanych w 1990 nowych filtrów. Innym powodem jest fakt, iż rząd holenderski nie czyni nic, by wyegzekwować dotrzymywanie norm.

Obecnie wszystkie osiem spalarni holenderskich łamie rozporządzenia dotyczące emisji dioksyn i tlenków azotu. Niektóre z nich emitują również niebezpieczne dla zdrowia chlorowodory, fluorowodory, dwutlenek siarki (SO₂), tlenek wegla, metale cieżkie i pyły. Badania Narodowego Instytutu Zdrowia i Ochrony środowiska (instytucja funkcjonująca przy rządzie holenderskim), które miały miejsce w 1994r., wykazały, że co najmniej 80% wszystkich dioksyn w atmosferze pochodzi ze spalania odpadów. W wiekszości przypadków stosuje sie prostsze (tj. tańsze) filtry, które po prostu nie spełniają swego zadania. Normy emisji wprowadzone przez rząd holenderski w oczywisty sposób zostały zignorowane przez spalarnie.

Organizacja ngo Waste ó Environment apeluje do rządu holenderskiego o wprowadzenie natychmiastowego, szczegółowego dochodzenia na skale ogólnonarodową na temat zagospodarowania odpadów stałych, a także zastosowanie surowszych środków egzekwowania dawno ustalonych i równie długo ignorowanych norm czystości powietrza. W tym tygodniu ngo Waste and Environment oraz "Greenpeace" Holandia poinformowały prokurature w Arnhem i Rotterdamie o poważnym pogwałceniu prawa przez spalarnie w tych dwóch miastach.