Warszawa, 19 lipca 1996 r.

Zwolennik tej firmy w książce jej poświęconej pisze: chcieć więcej pieniędzy, wygód i rzeczy (...) oto wspólny element w postawie AMWAY'a.¹⁾ Tymczasem zgodnie z zaleceniami Agendy 21 - Jest ważne, aby ludzie jako jednostki przejęli odpowiedzialność za konsumpcję towarów i usług w sposób nie godzący w środowisko.²⁾
Firma AMWAY nie jest zwykłą firmą, ale działa na zasadzie marketingu sieciowego. Oznacza to, że jej działalność i dochody opierają się na przyjmowaniu ciągle nowych pracowników. AMWAY jest w gruncie rzeczy sektą, której celem życia jednostki jest osiągnięcie sukcesu, rozumianego jako bogactwo materialne. Stałym elementem w tej firmie jest manipulowanie ludźmi. Przykładowo, uczestniczyłem w szkoleniu wstępnym tej firmy i mogę porównać je do "prania mózgu".

Uważam, że UNEP powinien dokładnie badać ideologię i zasady działania reprezentowane przez firmy, którym przyznaje nagrody.

Wyrażam nadzieję, że mój wniosek zostanie z całą starannością rozpatrzony. Dziękuję za poświęconą mi uwagę.

Jan Bocheński
prezes Stowarzyszenia Zwyczajnego
"Dosyć dymu z Mennicy Państwowej"
Polska - Poland

2) Cytat za: Michaelą Keating, Szczyt Ziemi. Globalny Program Działań..., publikacja The Centre for Our Common Future, pkt.4, s.7, wersja polska.

Wszystkich, którzy chcą poprzeć mój wniosek proszę o wysyłanie (podobnych do tego) uprzejmych listów do UNEP (oczywiście po angielsku - angielska wersja mojego listu będzie zamieszczona w GB).

Adres
Ms. E.Dowdeswell
Executive Director UNEP
30552, Nairobi, Kenya
Krótkie informacje o treści ewentualnych odpowiedzi proszę przesyłać na mój adres.

stowarzyszenie białOSTOCKI KLUB EKOLOGICZNY

KOMITET RATOWANIA NARWI SPOłECZNEGO INSTYTUTU EKOLOGICZNEGO

SZANOWNY PANIE MINISTRZE!

Utworzenie Parku Narodowego stwarza więc ponownie nie tylko możliwość rzeczywistej ochrony, ale też przede wszystkim szansę powstrzymania postępującej degradacji i odtworzenie poprzednich warunków przyrodniczych.

Pod jednym wszak zasadniczym warunkiem, że powołana zostanie kompetentna dyrekcja Parku i nie mniej kompetentny i odpowiedzialny jej organ doradczy - rada naukowa.

Ponieważ w nowym układzie zarówno o powołaniu dyrektora Parku, jak i składzie rady naukowej będzie decydował minister ochrony środowiska, zwracamy się więc do Pana Ministra...

Jeśli zasadniczy warunek nie zostanie spełniony, Narwiański Park będzie Narodowym tylko z nazwy, a w rzeczywistości - podobnie jak dotychczasowy park krajobrazowy - pozostanie wojewódzkim parkiem melioracyjnym - synonimem niekompetencji, niegospodarności i bałaganu organizacyjnego.

Mając nadzieję, że nowy park narodowy nie będzie kontynuatorem złych tradycji parku krajobrazowego, nasze organizacje deklarują jak najdalej idącą współpracę przy tworzeniu warunków do prawidłowego funkcjonowania Narwiańskiego Parku Narodowego.

Komitet Ratowania Narwi Społecznego Instytutu Ekologicznego
Białostocki Klub Ekologiczny
Białystok, 7.7.96

CZEGO CHCEMY?

• zagospodarowanie przestrzenne Krakowa - z uwzględnieniem potrzeb krakowian, zapewnienie podstawowych życiowych potrzeb (czyste powietrze, woda, zdrowa żywność i zdrowe mieszkanie);
• "sklepik na każdym rogu" - małe sklepy prowadzone przez rodziny, dostępność żywności dla ludzi biedniejszych, starszych, niepełnosprawnych, więzi społeczne sprzedawca - konsument;
• poprawa dostępu do lokalnych placów targowych / sklepów dla komunikacji zbiorowej, pieszej i rowerowej;
• lokalizacja supermarketów musi być uzgodniona z lokalną społecznością;

• większość mieszkańców Krakowa kupuje w lokalnych sklepach, zmusza się krakowian, żeby mieli samochód, jeżeli chcą zrobić zakupy lub otrzymać pracę;
• "samochodowe" zakupy pogarszają jakość życia w mieście (zanieczyszczenie powietrza, wymuszanie budowy nowych dróg itp.).

SUPERMARKETY

• w procesie produkcji - mechanizacja produkcji powoduje większe odrzuty "niewymiarowych" produktów, zwiększenie ilości zużywanej energii (np. zamrażanie, przechowywanie w chłodniach);
• w transporcie - nadmierne pakowanie;
• w sprzedaży - nadmierne pakowanie - nie ma sprzedawcy, opakowanie musi "sprzedać" produkt;

• zwiększenie stosowania chemii w rolnictwie - większe zanieczyszczenie środowiska, niebezpieczeństwo zatrucia rolników podczas pracy w polu;
• zwiększenie stosowania maszyn w rolnictwie - zmniejszenie zatrudnienia w rolnictwie;

• monopolizacja rynku żywności przez potężne korporacje międzynarodowe;
• niehumanitarny tucz zwierząt - zamknięte w klatkach bez ruchu, karmione hormonami, antybiotykami;
• produkty żywnościowe są często wynikiem manipulacji genetycznych, których wpływ na zdrowie ludzkie może być bardzo niebezpieczny;

CO MOŻEMY ZROBIĆ?

• kupować zdrową żywność pochodzącą z gospodarstw lokalnych;
• naciskać na władze samorządowe w celu wypracowania modelu współpracy gminy "konsumenta" z gminą "producentem" (gospodarstwa ekologiczne / lub rolnicy zainteresowani potencjalnie przestawieniem się na zdrową żywność przy zapewnieniu im rynku) - stworzenie programu "Zdrowa żywność dla naszego miasta od lokalnych producentów";
• naciskać na przedstawicieli banków w mieście w celu rzeczywistego udzielania kredytów preferencyjnych dla rolników przestawiających się na produkcję ekologiczną;
• zorganizować w sklepie / supermarkecie akcję znakowania żywności nie pochodzącej od lokalnego producenta (naklejanie znaczków na produktach w sklepie z informacją, ile dany produkt przebył kilometrów zanim znalazł się na półce) - przedstawienie problemu w mediach nagłośni dodatkowo problem;
• naciskać na rząd, aby urealniał cenę benzyny / energii w Polsce.

• wyznaczyć zarządcę centrum miasta dla ożywienia i promowania małych lokalnych sklepów przyulicznych i placów handlowych;
• położyć nacisk na istnienie sklepów znajdujących się w odległości, którą można przejść na piechotę, a równocześnie poprawić dostępność centrów handlowych dla komunikacji zbiorowej, pieszych oraz rowerzystów;
• zachęcić do wykorzystywania ziemi w miastach na realizację projektów miejskich ogrodów działkowych przez lokalne społeczności miejskie, np. poprzez pozostawienie obszaru zielonego i zawarcie umowy z lokalnymi grupami mieszkańców na prowadzenie tego typu działalności;
• naciskać na rząd aby urealniał cenę benzyny / energii w Polsce.

Wybieramy się. Jeszcze ostatnie przygotowania, które same w sobie są równie ekscytujące, co komiczne. Zakupy. Przecież trzeba mieć nowy strój do opalania, nowe stroje do wieczornych spacerów, nowy film na uwiecznianie nowych, wakacyjnych przeżyć. Nowy krem do opalania. I najlepiej nowy wóz do transportu na miejsce przeznaczenia. Oto jest filozofia wczasowicza.

Pełne niegdyś pociągi świecą dziś pustymi miejscami, chyba że przy wyjątkowym braku szczęścia trafi się na zmianę turnusów lub podobny kataklizm, drogami zaś ciągną tabuny zmotoryzowanych turystów, pędzących na złamanie karku do kurortów, w których ośrodki wypoczynkowe ciągną się kilometrami, jak wcześniej ciągnęły się bądź pola, bądź lasy, bądź ugory. Jakie to dziś niemodne podróżować czymś, co nie jest własnym samochodem, a już na wczasy - to chyba nietakt.

Jedziemy, by wypocząć, ale największą przyjemność sprawia nam ścisk i panujący hałas na plaży lub podczas spacerów na deptaku.

Jedziemy wypocząć, ale z lubością oddajemy się rozbuchanemu hedonizmowi i konsumpcji ponad miarę możliwości, zdrowy rozsądek i potrzeby. Jedziemy wypocząć, ale większość czasu spędzimy na śmieceniu na każdym kroku lub wałęsaniu się samochodami bez celu i potrzeby, ot tak, dla zabicia czasu. To już chyba jakaś choroba. Wyrzucamy, oczywiście, papierki i inne opakowania do kosza, a nie do lasu, to przecież wymóg nowych czasów, ale to swoją bezmyślną poprawnością potrafimy w trakcie krótkiego pobytu zapełnić cały, sporych rozmiarów kubeł na śmieci. Bo, oczywiście, wszystko pakowane w jednorazowe opakowania, jakby nie można inaczej i to pomimo usilnych próśb, by tym razem darować, począwszy od jedzenia, przez ubrania, a na książkach skończywszy. Czy jest to próba nadrobienia straconego czasu, gdy istniały co najwyżej opakowania zastępcze? Trudno uświadczyć szklane butelki, a gdy już się jakieś pojawią, to albo są niezwrotne, albo trudno je oddać, a co gorsza, operacja taka pociąga za sobą finansowe straty, gdyż rzadko udaje się sprzedać butelkę w cenie jej nabycia. Pełno za to plastikowych kubków i tym podobnych wyrobów. W tym naczyń. Jakie to praktyczne i estetyczne, podjeść sobie z plastikowego talerza lub napić się kawy z takiej samej filiżanki, którą po użyciu koniecznie trzeba zgnieść i wyrzucić. Karą zaś dla zwolenników normalnych talerzy, kubków i sztućców jest cena za usługi, która osiąga dwukrotne przebicie. Czy to jest mandat, czy podatek od umiejętności myślenia? A może tylko dobrowolna opłata na rzecz producentów tych zbędnych umilaczy codziennego życia? W taki właśnie sposób przy społecznej aprobacie, a wręcz jej entuzjastycznym poparciu, udaje się upchnąć niezliczone ilości szkodliwych odpadów bez potrzeby narażania się na niepotrzebne kontrole i szykany nawiedzonych obrońców naturalnego środowiska.

Spędzając czas, wczasując w przeróżnych kurortach wydajemy niezliczone ilości pieniędzy, dla których poświęcaliśmy się przez okrągły rok. Efektem naszej pracy są jedynie sterty niezniszczalnych śmieci i nabite kabzy ich producentów. To oni, a nie sprzedawcy wszelakich dóbr i usług, robią na nas świetny interes. Już chyba prościej wyrzucić tę garść banknotów wprost do kubła. Będzie tego po prostu mniej.

Paweł Skrzypiec