"Zielone Brygady. Pismo Ekologów" nr 5 (95), Maj '97
N
ajpierw przeczytajmy fragment wiersza Franciszka Fenikowskiego o św. Franciszku:
tam On, ziemi uprawiając kawał,
grządkę zielsku odłogiem zostawiał.
- Wariat - w górze chichotało miasto.
- Żyzną rolę wypuszcza w pacht chwastom!
On ku zielskom ptasią twarz chylił.
- Braciszkowie - powiadał - mili
niech i wy rosnąć gdzie macie,
z wiatrem tańczyć, do słońca śmiać się.1)
Św. Franciszek grządkę zielsku odłogiem zostawiał, a z tego chichotało miasto. Czy dzisiaj jest inaczej? Odpowiem kolejnym cytatem: Ten sam wrogi stosunek, co do zwierząt, człowiek miał - i często w dalszym ciągu ma - do świata roślin Ideałem wciąż jeszcze jest równo wystrzyżony trawniczek bez śladu jakiejkolwiek innej rośliny Idealne pole uprawne to takie, na którym rośnie tylko i wyłącznie to, co posadził rolnik. Każdą roślinę należy zniszczyć bezwzględnie, jak nie motyką, to herbicydami 2) - pisze Marek Ziemiński we wstępie do książki o fizyce zagrożeń środowiska.
Na zero wystrzyżony trawnik Do gołej ziemi wyplewiony ogródek A może warto porzucić ten ideał. Jak nie w całości, to chociaż w części. Może warto posłuchać (a nie tylko przeczytać) rady Tomasza Umińskiego, który w swym podręczniku ekologii zaleca: Zostaw jakiś kąt ogródka własnemu losowi, niech tam bujają "chwasty i zielsko". Będzie to twój własny rezerwat przyrody.3)
I to by było to. Niech nie tylko w wielkich, oficjalnych rezerwatach przyroda układa sobie życie, jak chce. Daj przyrodzie własny kąt. W ogródku lub na trawniku. W ten sposób nie robiąc nic, zrobisz dla niej coś.
1) Franciszek Fenikowski, wiersz Ogród brata Poverello, napisany w 1959 r. [w:] Bal kapitański, Wydawnictwo Morskie, Gdynia 1967, za: Brat Słońca - antologia poezji polskiej o świętym Franciszku z Asyżu, oprac. Marian Michalczyk, Kraków - Asyż, s.177.
2) Marek Ziemiński, Fizyka zagrożeń środowiska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994, s.12.
3) Tomasz Umiński, Ekologia, środowisko przyroda - podręcznik dla szkół średnich, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1995, s.380.