PROBLEMY, NA JAKIE NAPOTYKA
DZIENNIKARSTWO EKOLOGICZNE I PROPONOWANE
SPOSOBY ICH ROZWIĄZANIA

PROBLEMY

• imperatyw gospodarczy - bezkrytyczne założenie, że wzrost gospodarczy to dobro,
• zasłanianie się bezpieczeństwem narodowym,
• żargon - ukrywanie się za "językiem biurokratycznym",
• kształtowanie wizerunku (public relations).

• imperatyw finansowy - zysk to wszystko,
• zniekształcone dane,
• public relations,
• miejsce pracy przede wszystkim.

• jednostronne nastawienie,
• nastawienie antytechniczne.

• oszczędność w wydatkach,
• obawa przed utratą ogłoszeniodawców,
• słabe zrozumienie i brak poparcia,
• pokusa dramatyzowania tematu.

• lenistwo,
• naiwność,
• ignorancja,
• stronniczość.

ROZWIĄZANIA

• Kiedy rząd ukrywa informacje, spróbujcie je zdobyć inną drogą. Zawsze w rządzie znajdą się jacyś rozczarowani.
• Zadawajcie po pięć pytań w poszukiwaniu konkretnej odpowiedzi. Starajcie się nie używać nowomowy.
• Zmuście swoich rozmówców do jasnego ustosunkowania się do przedstawionego przez Was problemu.
• Podtrzymujcie kontakty ze swoimi źródłami informacji.
• Dbajcie o dobre kontakty ze swoimi szefami.
• Informujcie i edukujcie.
• Zachowujcie neutralność.
• Pamiętajcie, że Waszym zadaniem jest przekazanie opinii publicznej informacji.

Lista problemów i propozycji ich rozwiązań została sformułowana przez dziennikarzy amerykańskich zajmujących się dziennikarstwem ekologicznym. Warto z niej skorzystać, mimo różnic dzielących Stany Zjednoczone i Polskę. Przynajmniej do czasu, kiedy na podstawie praktyki sami będziemy mogli stwierdzić, jakie są zagrożenia specyficzne dla nas, piszących o ochronie środowiska naturalnego w Polsce.

KILKA PODSTAWOWYCH ZASAD, JAKIM POWINIEN KIEROWAĆ SIĘ
DZIENNIKARZ PORUSZAJĄCY TEMATYKĘ EKOLOGICZNĄ

Podstawowymi cechami dziennikarstwa ekologicznego są:

• dostarczanie opinii publicznej użytecznych informacji,
• wpływanie na politykę ochrony środowiska.

Aby realizować te cele, doniesienia ekologiczne powinny być:

• rzetelne (a przez to wiarygodne),
• zrozumiałe,
• wyczerpujące (w sensie szerokiego potraktowania tematu),
• istotne,
• stale obecne.

Chcąc osiągnąć te cele, dziennikarz piszący o problemach ochrony środowiska, powinien posiadać następujące cechy i umiejętności:

• rzetelną wiedzę w tej dziedzinie,
• doskonałą umiejętność uzyskiwania trudnodostępnych informacji (zdolności reporterskie),
• doskonałą umiejętność prezentowania zawiłych zagadnień,
• zmysł obserwacji,
• upór,
• pomysłowość,
• doskonałe zorganizowanie,
• otwartość na nowe informacje i poglądy.

Aby móc wykonywać swoją pracę, dziennikarz powinien móc liczyć na:

• wsparcie redaktorów prasy, z którą współpracuje,
• wsparcie ze strony działaczy ekologicznych,
• dostęp do informacji,
• możliwość zdobywania i poszerzania wiedzy.

Powyższe zasady zostały sformułowane przez dziennikarzy z International Center for Journalist. W Polsce są stosowane przez Klub Publicystów Ochrony Środowiska EKOS.