PIRACI Z HARPUNAMI

Pierwsze informacje o pirackiej wielorybniczej flocie należącej i kierowanej przez Arystotelesa Onassisa dotarły do Międzynarodowej Komisji Wielorybniczej (IWC) już w 1955 roku. Jednak dopiero wyniki żmudnego i niebezpiecznego śledztwa prowadzonego przez Greenpeace, a ujawnionego IWC w 1979 roku wywołały prawdziwą burzę w mediach. Śledztwo wykazało, iż niektóre spośród państw współpracujących w ramach Komisji - przede wszystkim Japonia i Norwegia - kupowały produkty wielorybnicze od państw pozostających niekiedy poza strukturą IWC. Chile, Brazylia, Południowa Korea, Filipiny, Hiszpania i Tajwan prowadziły połowy wielorybnicze bez żadnej kontroli, za to z japońskim kapitałem, statkami, wyposażeniem i ekspertami. Najbardziej kontrowersyjnym piratem był w tym okresie statek "Sierra" - oficjalnie należący do Norwegów, używany przez Południowoafrykańczyków i korzystający z pomocy japońskich techników. Wielorybie mięso "Sierra" sprzedawała do Japonii, a tran do Norwegii i Wspólnoty Europejskiej. Wielorybnicy z tego statku zabijali każdego wieloryba, którego mogli znaleźć, wliczając w to osobniki niedojrzałe, karmiące samice oraz należące do zagrożonych gatunków, takich jak np. humbak. Kariera "Sierry" skończyła się, kiedy Paul Watson - na pokładzie wzmocnionego betonem statku "Sea Shepherd" ("Pasterz Morski") - staranował ją dwukrotnie. W wyniku tej akcji "Sierra" musiała popłynąć do Lizbony, aby wykonać tam niezbędne naprawy, które zajęły sześć miesięcy. Ostatecznie 6 lutego 1980 roku "Sierra" poszła na dno portu w Lizbonie zatopiona przez minę podłożoną zapewne przez hiszpańskiego ekstremistę. Dwa miesiące później na dno poszły "Ibsa I" i "Ibsa II" - kolejne statki zamieszane w nielegalne wielorybnictwo. Nigdy nie udało się postawić kogokolwiek w stan oskarżenia, chociaż i tutaj za winnych uznano hiszpańskich ekstremistów. Greenpeace, ze swoją długą historią pokojowych protestów, walczył swoimi sposobami z wielorybniczymi piratami.

W 1979 roku organizacja podjęła śledztwo skierowane przeciwko pirackiej tajwańskiej flocie używającej czterech należących przedtem do japońskiej kompanii statków, przerobionych i finansowanych częściowo przez Taiyo - największą japońską firmę rybołówstwa morskiego.