Nowoczesne państwo demokratyczne to państwo w którym obywatele mają nie tylko prawo wyboru, ale również i prawo do informacji. Rzecz bowiem nie tylko w tym, aby wybrać, ale by jeszcze kontrolować władze. A tego nie uda się osiągnąć bez informacji o działalności tej władzy. Współczesne państwa charakteryzują się tym, że obejmują swymi działaniami większość dziedzin życia. Różnorodność działań państwa sprawia, że dostęp do informacji nabiera szczególnie dużego znaczenia, albowiem przy tak wielkim zaangażowaniu państwa, wiele jego działań na co dzień umyka uwadze obywatela..
W Polsce powszechne prawo do informacji zagwarantowane zostało
przez art. 61 Konstytucji:
Prawo to charakteryzuje się tym, że obywatele mają
prawo dostępu bez konieczności posiadania interesu
prawnego lub faktycznego, albo pozostawania członkiem jakiejś
grupy np. bycia dziennikarzem. Powszechne prawo do informacji
dotyczy więc wszystkich obywateli. Wprowadzenie powszechnego
prawa do informacji w zasadzie likwiduje indywidualne prawo do
informacji. Każdy bowiem ma prawo dostępu do każdej
informacji, chyba że została ona utajniona. W takim
wypadku dostęp do informacji mają tylko te osoby, którym
owa informacja jest potrzebna np. do wykonania obowiązków
służbowych lub ochrony bądź realizacji przynależnych
im uprawnień. Mimo iż art. 61 Konstytucji można
stosować bezpośrednio co oznacza, że obywatele
żądający informacji mogą się powołać
na ten przepis ustawy zasadniczej, to jego realizacja w praktyce
rodzi wiele problemów. Dlatego tak ważna jest ustawa
określająca szczegółowy tryb realizacji
prawa do informacji. W założeniu tryb realizacji powszechnego
prawa do informacji ma ustalać ustawa o dostępie do
informacji.