Chroniąc gatunki, przeciwdziałamy ubóstwu*

Według nowego raportu międzynarodowej organizacji ekologicznej WWF, ochrona zagrożonych gatunków zwierząt prowadzi do zmniejszenia ubóstwa i poprawy warunków życia ludzi, mieszkających tam, gdzie zostały podjęte działania ochronne.

Raport opisuje sześć przykładów ochrony gatunkowej, prowadzonej przez WWF, które pomogły wyeliminować zjawiska ubóstwa i głodu, przyczyniając się do rozwoju terenów wiejskich w Chinach, Indiach, Kostaryce, Namibii, Nepalu i Ugandzie.

Opisywane przypadki dowodzą, że ochrona zagrożonych gatunków i ich siedlisk oznacza lepszą ochronę lasów, wód śródlądowych i obszarów morskich. W rezultacie miejscowa ludność ma ułatwiony dostęp do zasobów naturalnych i czystej wody. A to zwiększa jej dochody i prowadzi do wzrostu świadomości społecznej w zakresie edukacji, praw kobiet i zdrowia.

Według raportu, ważnym źródłem dochodu lokalnych społeczności są projekty z zakresu ekoturystyki, oparte na obserwacji zwierząt w naturze, np. goryli górskich, pand albo żółwi morskich. Wiedza o trasach wędrówek zwierząt pomaga również we właściwym planowaniu zagospodarowania użytków rolnych.

„Bardzo często, do wyginięcia zagrożonych gatunków, przyczyniają się te same czynniki, które wpływają na wzrost poziomu ubóstwa” – mówi dr Susan Lieberman, dyrektor Programu WWF „Ochrona gatunków” – „Ten raport dostarcza dowodów, że chroniąc zagrożone gatunki, pomagamy ludziom”.

Projekt ochrony żółwi morskich w Tortuguero (Kostaryka) nie tylko doprowadził do wzrostu ich liczby, ale przede wszystkim wpłynął na ożywienie gospodarcze w regionie. Było ono wynikiem większych wpływów z turystyki, uzależnionej od przetrwania zagrożonego gatunku.

Podobną rolę odegrał projekt ochrony tygrysa w Nepalu, który zakładał odtworzenie fragmentów lasu. Dzięki tym działaniom, lokalna społeczność może korzystać z zasobów leśnych. Prowadzi to do wzrostu jej zamożności – roczny dochód z tego tytułu wynosi 4760 dolarów na wspólnotę, która może liczyć od kilkudziesięciu do kilkuset osób.

Znaczący spadek liczby rodzin żyjących w ubóstwie zanotowano także w indyjskiej wiosce Farida, gdzie przez 5 lat WWF prowadził projekt na rzecz ochrony delfina rzecznego w Gangesie.

Projekt ochrony goryli górskich w Ugandzie sprawił, że aż 60% mieszkańców rejonu graniczącego z Parkiem Narodowym Bwindi odczuło poprawę swojej sytuacji ekonomicznej. W Chinach działania mające na celu ochronę pandy wielkiej ograniczyły rabunkową gospodarkę leśną i pozwoliły miejscowej ludności znaleźć alternatywne formy zatrudnienia w rolnictwie. W Namibii utworzenie obszarów chronionych zarządzanych przez lokalną społeczność wpłynęło na wzrost liczby zwierząt, a w efekcie na rozwój turystyki i przedsiębiorczości.

WWF uważa, że uczestnicy VIII Konferencji Sygnatariuszy Konwencji o Biologicznej Różnorodności, która rozpoczęła się 21.3.2006 w Kurytybie (Brazylia), powinni dążyć do połączenia ochrony zagrożonych gatunków z przeciwdziałaniem zjawisku ubóstwa.

„Nielogiczna wydaje się sytuacja, kiedy miliardy dolarów są przeznaczane na projekty przeciwdziałania ubóstwu, ale żaden z nich nie uwzględnia potrzeby ochrony środowiska i zagrożonych gatunków.” – mówi dr Lieberman z WWF – „Właśnie teraz jest najwłaściwszy czas żeby to zmienić.”

1. Omawiany raport: http://www.wwf.pl/informacje/publikacje/inne/wwf_mdgreport_2006.pdf

2. Projekty WWF na rzecz ochrony zagrożonych gatunków wpisują się w cztery z ośmiu Milenijnych Celów Rozwoju:

Cel 1: Wyeliminować skrajne ubóstwo i głód.

Cel 3: Promować równość płci i awans społeczny kobiet.

Cel 7: Zapewnić ochronę środowiska naturalnego.

Cel 8: Stworzyć globalne partnerskie porozumienie na rzecz rozwoju.

3. Więcej informacji na temat konferencji na:
http://www.panda.org/about_wwf/what_we_do/policy/policy_and_events/cbd/index.cfm

^*) http://www.wwf.pl/informacje/news.php?idn=144