Polska ma ogromne szanse zasłużyć na miano europejskiego barbarzyńcy ekologicznego końca XXw. Puszcza Białowieska, ostatni naturalny las nizinny Europy, zginie na naszych oczach. Mimo uchwał i stanowisk różnych gremiów, każdego dnia wycina się średnio 10 kilkusetletnich dębów. Bezpośrednio odpowiada za to ministerstwo ochrony środowiska. Sytuacja polityczna w Polsce, ciągłe awantury polityczne, afery i nieposzanowanie prawa skutecznie odwracają uwagę mediów i społeczeństwa od "mniej atrakcyjnych" tematów ekologicznych. W styczniu i w lutym'95 byliśmy świadkami wielkich cięć gniazdowych (gniazda o średnicach ok.100m), gdzie padały ostatnie puszczańskie olbrzymy. Skoro brakuje woli ochrony Puszczy Białowieskiej ze strony polityków zajętych personalnymi sporami, skoro deklaracje okazują się pustosłowiem, apelujemy do Was o podjęcie wszelkich możliwych działań, nawet najbardziej radykalnych, w celu obrony Puszczy Białowieskiej. Panie ministrze, domagamy się natychmiastowego moratorium na cięcie wszystkich starych drzew w Puszczy Białowieskiej! Działaczy i aktywistów ekologicznych zachęcamy do wykazania swojej aktywności. Jutro nie będzie już czego bronić. Piszcie listy, odwiedzajcie ministerstwo, odwiedzajcie puszczę, brońcie wycinanych drzew każdym sposobem.

Oskarżamy ministra ochrony środowiska o celowe, świadome niszczenie Puszczy Białowieskiej, wbrew zaleceniom Państwowej Rady Ochrony Przyrody, wbrew woli polskiego społeczeństwa, wbrew protestom polskich i zagranicznych organizacji ekologicznych.

W okolicach Dnia Ziemi w kwietniu planujemy dużą międzynarodową akcję protestacyjną w Warszawie. Zapraszamy Was do wzięcia w niej udziału. Bliższe informacje wysyłamy zainteresowanym listownie. Zwróciliśmy się również do organizatorów Dnia Ziemi, żeby w tym roku był on poświęcony właśnie ratowaniu Puszczy Białowieskiej - bo jest to kwestia politycznej decyzji.

pracownia na rzecz wszystkich istot,

* Modrzewskiego 29/3,

43-300 Bielsko-Biała,

fax: 0-30/294-96

Apel do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej
w sprawie ochrony Puszczy Białowieskiej

My, uczestnicy wspólnej sesji Państwowej Rady Ochrony Przyrody, Komitetu Ochrony Przyrody pan i Rady Naukowej Białowieskiego Parku Narodowego, wraz z zaproszonymi ekspertami i gośćmi, zgodnie opowiadamy się za powiększeniem Białowieskiego Parku Narodowego na obszar całej polskiej części Puszczy Białowieskiej, ponieważ tylko park narodowy:

1. może zapewnić skuteczną i trwałą ochronę oraz promocję bezcennych wartości przyrodniczych i kulturowych puszczy;

2. tworzy warunki awansu materialnego i kulturowego miejscowej społeczności i leśników gospodarujących w puszczy, zgodnie z międzynarodową strategią "Parki dla życia";

3. usuwa nierównoważność form ochrony Puszczy Białowieskiej po polskiej i białoruskiej stronie granicy;

4. spełnia oczekiwania polskiej i międzynarodowej opinii publicznej.

Apelujemy do Sejmu i Senatu rp o uznanie ochrony Puszczy Białowieskiej za priorytetowe zadanie polityki ekologicznej państwa w dziale ochrony przyrody i o pomoc w tworzeniu prawnych i materialnych podstaw do wykonania tego zadania. W szczególności apelujemy o pomoc w zaspokojeniu słusznych roszczeń i potrzeb mieszkańców gmin puszczańskich.

Przewodniczący Komitetu Ochrony Przyrody

Polskiej Akademii Nauk,

prof.dr hab.Ludwik Tomiałojć

profesor Uniwersytetu Wrocławskiego.

Przewodniczący Rady Naukowej

Białowieskiego Parku Narodowego,

prof.dr hab.Janusz B.Faliński

profesor Uniwersytetu Warszawskiego.

Przewodniczący

Państwowej Rady Ochrony Przyrody,

prof.dr hab.Romuald Olaczek

profesor Uniwersytetu Łódzkiego.

Białowieża, 12-13.1.95

Stanowisko Ligi Ochrony Przyrody
w sprawie ochrony Puszczy Białowieskiej

Ochrona Puszczy Białowieskiej była pierwszym zadaniem, jakie odrodzone Państwo Polskie podjęło w sprawach ochrony przyrody w zaraniu swojego istnienia. Według ówczesnych pojęć utworzenie parku narodowego oraz ochrona starych drzewostanów i fauny puszczańskiej była moralnym i politycznym obowiązkiem Polaków. Podjęto ochronę w takim zakresie, na jaki pozwalał ówczesny stan prawny, zasoby materialne państwa i poziom wiedzy o ochronie przyrody. Powołanie prof.Józefa Paczoskiego, wybitnego uczonego - twórcy fitosocjologii, na pierwszego dyrektora parku narodowego, było potwierdzeniem wysokiej rangi, jaką miała ochrona Puszczy Białowieskiej.

Obecnie, po 75. latach od utworzenia Białowieskiego Parku Narodowego, widzimy pozytywne efekty jego ochrony i negatywne skutki zaniedbań w ochronie pozostałej części Puszczy Białowieskiej po polskiej stronie granicy Państwa. Do tych pierwszych należy przywrócenie pełnej naturalności ekosystemów w Białowieskim Parku Narodowym, uczynienie z niego ważnego, międzynarodowego warsztatu badań naukowych oraz umocnienie pozycji parku narodowego w świadomości Polaków jako cennego dziedzictwa naturalnego ludzkości, a w świadomości lokalnej społeczności jako instytucji wyjątkowej, przysparzającej prestiżu i dającej miejsca pracy. Do osiągnięć należy też restytucja żubra, co było przedsięwzięciem pionierskim w skali światowej. Po stronie zaniedbań leży ten podstawowy fakt, iż gospodarcze użytkowanie Puszczy Białowieskiej poza obszarami chronionymi wywarło głębokie zmiany dezintegrujące jej ekosystemy, przez co różnice pomiędzy ekosystemem parku narodowego a resztą puszczy są dziś nieporównanie większe niż były 75 lat temu.

Środowiska naukowe i część opinii publicznej wielokrotnie domagały się objęcia ochroną większej części Puszczy Białowieskiej, niż ma to miejsce obecnie. Pod naciskiem tej opinii wprowadzono w 1975r. specjalne zasady gospodarki leśnej i łowieckiej w puszczy oraz utworzono kilka rezerwatów. Między innymi rezerwat przy szosie z Hajnówki do Białowieży, który skutecznie skrywa przed oczami tysięcy turystów rozległe zręby zupełne i schematyczne odnowienia, jakimi gospodarowano w tych bezcennych lasach.

Dziś ponownie widzimy - i to ostrzej niż w przeszłości - nieadekwatność systemu ochrony przyrody Puszczy Białowieskiej do wartości, jakie ona jeszcze reprezentuje lub jakie są możliwe do odtworzenia. Drzewostany puszczy ulegają ujednoliceniu gatunkowemu i genetycznemu, a ich wiek znacznie się obniżył. Puszcza została pocięta gęstą siecią dróg. Eksploatacja drewna - wbrew uznawanym zasadom - ma czasami charakter plądrowniczy, czego ofiarą padają nawet drzewa-pomniki przyrody. Brak koordynacji gospodarki leśnej z łowiecką. Powstanie licznych nowych tartaków na obrzeżu puszczy jest potwierdzeniem ciągle wysokiej podaży drewna i zachętą do wzmożenia jego eksploatacji.

Ocena obecnego stanu puszczy dowodzi, że decyzja Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z 1975r. w sprawie zasad gospodarki leśnej w Puszczy Białowieskiej nie była w pełni wykonana, albo że te zasady były niedobre. Jest to ważna przestroga przed uleganiem złudzeniu, że w przyszłości nowe zasady gospodarki leśnej uratują puszczę, a jej ekosystemom przywrócą naturalność. Zasady te, wprowadzone decyzją ministra ochrony środowiska, zn i l z dn. 8.11.94, składają dalsze losy Puszczy Białowieskiej w ręce tych samych ludzi i tych samych instytucji, których dotychczasowa gospodarka w puszczy budzi krytykę i sprzeciw. Nie można wierzyć obietnicy, że przeprowadzą restytucję Zniekształconych i zdegradowanych fragmentów zbiorowisk przyrodniczych puszczy ci sami ludzie, którzy dokonali tego zniekształcenia i zdegradowania, zwłaszcza, że obecnie pozostają oni pod presją czynników ekonomicznych silniejszych niż w przeszłości. Nie można się spodziewać niczego dobrego po dokumencie, który z góry rozstrzyga, iż tylko na 20% powierzchni rezerwatów częściowych nie będzie się wycinać drzewostanów, naruszając tym samym ustawę o ochronie przyrody, która stanowi, że sposób wykonywania ochrony dla każdego rezerwatu z osobna zostaje określony w jego planie ochrony.

Liga Ochrony Przyrody uważa, że o przyszłości Puszczy Białowieskiej nie mogą decydować samowładnie tylko leśnicy i myśliwi, bo jest ona własnością całego społeczeństwa i ma wartości ponad interesami grup zawodowych. Tym bardziej tej przyszłości nie może określać dokument nie poddany konsultacji społecznej, nie zaopiniowany przez żadne gremia spoza kręgu jego autorów i realizatorów. Uważamy też, że Białowieski Park Narodowy w obecnych granicach jest za mały, a jego użyteczność, prestiż naukowy i sposób działania potwierdzają zasadność wniosku o włączenie całej Puszczy Białowieskiej do parku narodowego, tak jak ma to miejsce w białoruskiej części puszczy.

Liga Ochrony Przyrody zwraca się do Rady Ministrów i do Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z prośbą o:

1. objęcie całej Puszczy Białowieskiej ochroną w postaci parku narodowego,

2. rozszerzenie granic rezerwatu biosfery na całą puszczę wraz z przyległymi obszarami rolno-leśnymi i wodnymi,

3. powołanie interdyscyplinarnej rady koordynacyjnej dla rezerwatu biosfery, której zadaniem byłoby opracowanie programu działań tego rezerwatu i jego koordynacja,

4. polecenie dyrekcji Białowieskiego Parku Narodowego opracowania założeń działalności ochronnej na obszarze całej puszczy jako parku narodowego.

Liga zwraca cię do Sejmu rp, a w pierwszej kolejności do Komisji Ochrony Środowiska, o poparcie powyższych postulatów i objęcie patronatu nad ochroną Puszczy Białowieskiej.

Nie czekajmy z ochroną Puszczy Białowieskiej do czasu, gdy nie będzie czego chronić lub gdy wymuszą tę ochronę kontestacje organizacji ekologicznych lub konflikty społeczne.

Zarząd Główny Ligi Ochrony Przyrody,

Warszawa, listopad'94

Opinia Państwowej Rady Ochrony Przyrody
w sprawie ochrony Puszczy Białowieskiej
powzięta na posiedzeniu w Białowieży w dn. 12-13.1.95

Puszcza Białowieska, puszcza królów polskich i dziedzictwo trzech narodów, to obszar o unikatowej wartości ekologicznej w Europie. Utworzony tu w 1921r. rezerwat, a potem park narodowy o pow.50km², dobrze służył nauce i edukacji, dawał radość turystom i przyczynił się do kulturowego rozwoju regionu. Białowieski Park Narodowy i żubr - zwierz puszczański tutaj uratowany od zagłady, stały się symbolem ochrony przyrody. Świat, decyzjami unesco, uznał Białowieski Park Narodowy jako polski wkład do światowego zasobu dziedzictwa naturalnego ludzkości i światowej sieci rezerwatów biosfery. Jednocześnie puszcza, poza granicami parku i rezerwatów, przez ostatnie 80 lat była intensywnie eksploatowana, tracąc coraz bardziej naturalność swoich ekosystemów, bogactwo gatunków i piękno leśnego krajobrazu.

Czas najwyższy, aby przerwać ten proces tracenia wartości niepowtarzalnych i nieodtwarzalnych. Puszcza nie może dalej być obiektem gospodarczym. Powinna pozostać nienaruszalnym domem tysięcy gatunków roślin, zwierząt i grzybów, jako świątynia przyrody, gdzie biegną naturalne procesy ekologiczne i ewolucyjne bez zakłóceń ze strony człowieka, jako miejsce badania i poznawania przyrody oraz zdobywania pionierskich doświadczeń w jej ochronie. Dotychczasowy zakres ochrony Puszczy Białowieskiej jest niewystarczający, nie zapewnia bezpiecznych warunków życia puszczańskim organizmom i nie pozwala na pełne wykorzystanie kulturowe puszczy. Budzi to uzasadniony niepokój opinii publicznej, coraz wrażliwszej na los przyrody i coraz wyżej ceniącej jej naturalność. Jedyną skuteczną drogą do zachowania walorów Puszczy Białowieskiej jest objęcie jej ochroną w postaci parku narodowego, zapewnienie ochrony środowiska w jej otoczeniu oraz zyskanie poparcia miejscowej społeczności dla tej idei.

Państwowa Rada Ochrony Przyrody, po zapoznaniu się z aktualnym stanem puszczy i jej zagrożeniem, uważa że cała polska część Puszczy Białowieskiej powinna stać się parkiem narodowym i prosi Pana Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa o niezwłoczne podjęcie działań prowadzących do osiągnięcia tego celu. Polska część puszczy, wraz z jej częścią białoruską, która podlega pełnej ochronie od pół wieku, powinna składać się na jeden wielki obszar światowego dziedzictwa naturalnego. Rada proponuje, aby włącznie całej puszczy w granice parku narodowego uznać za ważny punkt programu rozwoju sieci obszarów chronionych w Polsce, zgodnie ze strategią "Parks for Life" na lata 1992-2002. W szczególności należy:

1. Opracować harmonogram działań, zlecić opracowanie stosownych dokumentacji, podjąć czynności organizacyjno-prawne oraz procedurę opiniowania i uzgadniania.

2. Do tekstu przygotowywanej właśnie nowelizacji rozporządzenia Rady Ministrów o białowieskim Parku Narodowym włączyć projekt powiększenia obecnego parku o ok.6000ha i przyłączyć do parku rezerwat krajobrazowy wzdłuż szosy z Hajnówki do Białowieży, traktując te działania jako pierwszy krok do ochrony całej puszczy.

3. W rozporządzeniu tym wyznaczyć otulinę powiększonego parku, obejmującą obszar całej puszczy.

4. Osobną decyzją wstrzymać wyrąb starych drzew i drzewostanów w nadleśnictwach Białowieża, Browsk i Hajnówka.

Sądzimy, że ostatni to moment, w którym możemy jeszcze ochronić różnorodność biologiczną oraz integralność ekologiczną Puszczy Białowieskiej dla dobra naszego i przyszłych pokoleń, dla dobrego imienia Polski w świecie.

Przewodniczący

Państwowej Rady Ochrony Przyrody,

prof.dr hab.Romuald Olaczek

Białowieża, 12-13.1.95

PUSZCZA BIAŁOWIESKA -
NOWE WIADOMOŚCI

Dziękujemy wszystkim, którzy nie ustają w wysiłkach na rzecz objęcia ochroną Puszczy Białowieskiej. Wasze listy, protesty, akcje przyniosły już bardzo znaczące rezultaty.

Do Premiera rp i Ministra Ochrony Środowiska wpłynęło ponad 100tys. podpisów pod petycjami o utworzenie parku narodowego na całym obszarze polskiej części Puszczy Białowieskiej. Wpłynęło również kilka tysięcy listów.

Kampanię poparły organizacje ekologiczne z Polski i z zagranicy, m.in.: Liga Ochrony Przyrody, Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków, pro natura, Regionalne Centrum Edukacji Ekologicznej w Katowicach, Biuro Obsługi Ruchu Ekologicznego, Naukowe Koło Ekologów ar-t z Olsztyna, Północnopodlaskie Towarzystwo Ochrony Ptaków, Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, Federacja Zielonych - Tychy i Łowicz, "Pracownia na rzecz Dobrej Ziemi" - Łowicz, Fundacja Kultury Ekologicznej - Jelenia Góra, Towarzystwo Naukowe Prawa Ochrony Środowiska, Ośrodek Edukacji Ekologicznej "Mleczna Droga", Earth Alarm - Niemcy, Pro regenwald - Niemcy, bund - Niemcy, Okolowe Umweltbund - Leipzig, Milieudefensie (Friends of the Earth Netherlands), Women's Environmental Network, Reforest the Earth, Oxford Earth Arc z Anglii, Earth First! Sierra Club - usa, Native Forest Network - England, bison - Kanada i inne, których nie jesteśmy w stanie wymienić; o kampanii pisały dziesiątki czasopism, a szczególnie zaangażowały się w nią (np.drukując wzory listów) takie czasopisma, jak: miesięcznik "Zielona Arka" ze Szczecina, "Zielone Brygady" z Krakowa, "bbc Wildlife Magazine", "Earth First! Journal" etc.

Po wprowadzeniu w życie decyzji ministra o trzech strefach w Puszczy Białowieskiej udokumentowano na zdjęciach dziesiątki wyciętych olbrzymich dębów.

W dniach 12-13.1.95, w Białowieży, na wspólnym posiedzeniu Państwowej Rady Ochrony Przyrody, Komitetu Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk i Rady Naukowej Białowieskiego Parku Narodowego, na które zostali zaproszeni dwaj przedstawiciele Pracowni, podjęto uchwały o konieczności niezwłocznego podjęcia działań prowadzących do utworzenia parku narodowego na obszarze całej polskiej części Puszczy Białowieskiej i wstrzymania cięć puszczańskich starodrzewi (uchwały te pokrywają się z głównymi postulatami kampanii "Ratujmy Puszczę"). Kopie uchwał w załączeniu. Państwowa Rada Ochrony Przyrody (członek iucn) jest oficjalnym ciałem doradczym ministerstwa ochrony środowiska, więc jej stanowisko powinno być obligujące dla ministra i powinniśmy się na nie powoływać, żądając decyzji od polskich władz. Podczas tej sesji wiceminister Szujecki powiedział, że ...nie będzie tworzenia parku narodowego w atmosferze międzynarodowej awantury... To aroganckie stwierdzenie potwierdza konieczność nieustannej, właśnie ogólnoświatowej, kampanii. Jeśli politycy nie znają swojej roli, to musi ich tego nauczyć demokratyczna społeczność.

Dyrektor Departamentu Ochrony Przyrody dr inż.Jan Wróbel zaproponował powiększenie istniejącego Białowieskiego Parku Narodowego o 6000ha. Poproszony o przesłanie do "Pracowni" pisma, zawierającego informację, że intencją Ministerstwa jest jak najszybsze objęcie ochroną poprzez park narodowy całej Puszczy, a powiększenie bpn o 6000ha będzie pierwszym krokiem w tym kierunku, wyraził na to zgodę. Do dzisiaj nie otrzymaliśmy tego pisma.

Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku zalecił Nadleśnictwu Białowieża, Browsk i Hajnówka wstrzymać w obszarze pierwszym (w ramach promocyjnego kompleksu leśnego w Puszczy Białowieskiej) cięcie rębne poza cięciami sanitarnymi i pielęgnacyjnymi oraz wprowadził pewne ograniczenia w wycinaniu starych drzew. W obszarze drugim zezwala na stosowanie zrębów zupełnych po liniach falistych i ogranicza wycinanie najstarszych drzew.

W dniu 18.1. podczas debaty ekologicznej w Sejmie rp poseł Krzysztof Wolfram przeczytał wspólny apel do Sejmu i Senatu rp, wystosowany przez Państwową Radę Ochrony Przyrody, Komitet Ochrony Przyrody pan i Rady Naukowej bpn, postulujący utworzenie parku narodowego w całej Puszczy Białowieskiej. Następnie w imieniu Klubu Parlamentarnego Unii Wolności zadał znajdującemu się na sali Ministrowi Ochrony Środowiska, Stanisławowi Żelichowskiemu pytanie o kroki, jakie podejmie minister w celu utworzenia Parku. Ideę powołania parku narodowego w całej puszczy popiera forum ekologiczne Unii Wolności oraz inni politycy z różnych klubów. Pomimo tego minister nie wyraził gotowości do objęcia ochroną Puszczy, poddając w wątpliwość skuteczność stosowanej obecnie w bpn ochrony ścisłej (wbrew opiniom naukowców) i podkreślając zalety promocyjnego kompleksu leśnego dla ochrony puszczańskich drzewostanów.

Najistotniejsze obecnie zagrożenia dla Puszczy, to:

Ciągle ponad 90% puszczy pozostaje w administracji Lasów Państwowych. Pomimo obecnie deklarowanej "proekologicznej" i "propuszczańskiej" polityki Dyrekcji Generalnej lp istnieje realne zagrożenie, że spadek zainteresowania opinii publicznej problemem puszczy spowoduje powrót do intensywnej jej eksploatacji. Obecnie wydawane decyzje i zalecenia w sprawie ograniczeń w gospodarce leśnej dotyczą tylko najdrastyczniejszych metod, nie są tożsame z ograniczeniami, jakie wprowadza ochrona parkowa i mogą zostać w każdej chwili cofnięte.

Brak jest usankcjonowanej prawnie kontroli społecznej nad tym, co się dzieje w Puszczy Białowieskiej, stwarza to możliwość działań niezgodnych z ustawą o ochronie przyrody, a nawet niezgodnych z postulowanymi przez Dyrekcję Generalną lp. O tego typu działaniach byliśmy już informowani przez przedstawicieli lokalnej społeczności, którym, wbrew temu, co mówi Ministerstwo i przedstawiciele puszczańskich gmin, także zależy na ocaleniu Puszczy.

Wokół Puszczy Białowieskiej funkcjonuje kilka dobrze wyposażonych warsztatów stolarskich i zakładów produkujących meble. Ich właścicielami są byli pracownicy Lasów Państwowych, znający dobrze puszczańskie drzewostany i będący jednymi z głównych odbiorców drewna dębowego i jesionowego oraz olchy. Produkowane przez nich wyroby trafiają do Niemiec, Holandii, Danii, Austrii, a także za naszą wschodnią granicę. Warsztaty te w ostatnim czasie bardzo się rozwinęły i przynoszą pokaźne zyski. Ich właściciele dość energicznie protestują przeciwko objęciu ochroną puszczy i wraz z obecnie zatrudnionymi w puszczańskich nadleśnictwach leśnikami stanowią tę część lokalnej społeczności, która najostrzej sprzeciwia się wszelkim inicjatywom ochronnym. Podobne podejście do sprawy wydaje się mieć także wójt Gminy Białowieża, pani Anna Bajko, która na posiedzeniu Państwowej Rady Ochrony Przyrody wskazała na istniejące realnie zagrożenie podpalenia Puszczy przez miejscowe "niezidentyfikowane siły oporu" w sytuacji, gdy będzie się nadal próbowało utworzyć park narodowy. Trudno odmówić takiemu argumentowi siły przekonywania, z drugiej jednak strony dość dziwnie on brzmi w ustach "osoby urzędowej". Niedopuszczalne jest straszenie przez osobę pełniącą funkcję publiczną działaniami terrorystycznymi.

e e e

Niezbędny jest ciągły nacisk na rząd rp, w postaci petycji, apeli skierowanych do Premiera rp Waldemara Pawlaka, domagających się utworzenia Parku Narodowego na terenie całej polskiej części Puszczy Białowieskiej i natychmiastowego wstrzymania wszystkich cięć puszczańskich starodrzewi.

Konieczne jest stworzenie w Sejmie rp dostatecznie dużego propuszczańskiego lobby, które zapewniłoby w ustawie budżetowej środki na utrzymanie Parku Narodowego w Puszczy Białowieskiej.

Konieczny jest udział w kampanii organizacji zagranicznych, których apele wskażą na ogólnoeuropejskie znaczenie Puszczy Białowieskiej i odpowiedzialność rządu polskiego nie tylko przed opinią krajową, lecz także światową, w sytuacji postępującego procesu utraty wartości przyrodniczych ostatniej puszczy strefy umiarkowanej na europejskim niżu.

Domagamy się, by objęcie ochroną całej polskiej części Puszczy Białowieskiej było najważniejszym działaniem organów ochrony przyrody w Polsce, w ogłoszonym przez Radę Europy Europejskim Roku Ochrony Przyrody 1995r.

Apelujemy do wszystkich uczestników kampanii: domagajcie się od polskich władz i polityków jasnej deklaracji i decyzji ochrony całej puszczy. Cel kampanii nie jest jeszcze osiągnięty. Decydenci muszą czuć presję.

Koordynator kampanii:

"Pracownia na rzecz wszystkich istot",

* Modrzewskiego 29/3, 43-300 Bielsko-Biała,

(/fax 48/30/294-96

Bezpośrednie informacje z Białowieży:

Bogumiła Jędrzejewska, ( 48/835/12-278, (/fax 12-289

W Europie: Jesper Petersen, Anna Adhemar,

( 45/3537 1423, fax 45/313 85 616

W Kanadzie: b.i.s.o.n. (Białowieża International Support Organizations Network) - Grzegorz Kubicki: ( 604/2478434

"ZIELONE BRYGADY" 3(69), MARZEC'95 S.11